The Adjustment Bureau / Οι Ρυθμιστές (2011) - 3/5

Ένας εύστοχος και πάνω απ’ όλα απολαυστικός συνδυασμός ρομάντζου και επιστημονικής φαντασίας αποτελεί η ταινία του (σεναριογράφου της τριλογίας Μπορν) Τζορτζ Νόλφι. Ο σκηνοθέτης σε εισάγει στην υπόθεση χωρίς περιττές φλυαρίες και την ξετυλίγει με γρήγορους ρυθμούς. Πράττει πολύ σωστά και δεν δίνει βάση στους απλοϊκούς συμβολισμούς του στόρι, ούτε χρησιμοποιεί εφέ για να προσελκύσει κόσμο στις αίθουσες, όπως η πλειοψηφία των συναδέλφων του. Αντιθέτως, το φανταστικό στοιχείο μπορεί να είναι κυρίαρχο, δεν αναδεικνύεται όμως ως αυτοσκοπός, θα λέγαμε πως παραμένει λιγάκι υποτονικό, σχεδόν ρετρό. Με αυτόν τον τρόπο τονίζεται ο ρομαντισμός και το επίσης όχι ιδιαιτέρως έντονο σασπένς συνεισφέρει σε αυτό. Το ίδιο και οι δύο φυσιογνωμικά ανθρώπινα ατελείς πρωταγωνιστές, η χημεία μεταξύ των οποίων είναι μοναδική. Γενικότερα μπορεί η ταινία να μην σου δίνει ποτέ την αίσθηση του αξέχαστου και να μην αποφεύγει κλισέ και αμερικανικές αδυναμίες (μάλλον το αντίθετο), προσφέρει όμως κάτι που πραγματικά σε προσηλώνει και αυτό είναι η ρεαλιστική οπτική γωνία της επιστημονικής φαντασίας. Η προσέγγισή της και η επιπτώσεις της στην πραγματικότητα. Δημιουργεί απίστευτα διλλήματα και εξωφρενικές παρεξηγήσεις, επηρεάζει τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων όσο σπάνια βλέπουμε σε ταινία του είδους.

Για να προσδιορίσω με συγκεκριμένες αναφορές το κλίμα της ταινίας θα διάλεγα το «Inception» και το «Ημερολόγιο» ως προγόνους των «Ρυθμιστών». Πιστεύω πως έτσι γίνεται κάπως σαφής η γενική εικόνα του φιλμ και καταλαβαίνετε σε τι είδους κοινό αναφέρεται βασικά. Σε γενικές γραμμές δεν είναι κανένα σπουδαίο αριστούργημα, είναι όμως μια αληθινά απολαυστική ταινία, ίσως από τις πιο φρέσκιες προτάσεις για επιστημονική φαντασία των τελευταίων χρόνων, που κερδίζει σε δύο σημαντικά στοιχεία: συναίσθημα και λιτότητα. Δύο στοιχεία τα οποία οι περισσότεροι χολυγουντιανοί δημιουργοί μοιάζουν να έχουν ξεχάσει…