Πέρα απ’ ό,τι στις σκηνές με τους παιδεραστές, όπου υπάρχει πραγματικά μια αίσθηση διαστροφής, η ένταση απουσιάζει τελείως από την ταινία. Η τηλεοπτική σκηνοθεσία του Γουέιν Κράμερ την κάνει να μοιάζει με μέτριο επεισόδιο αστυνομικού σίριαλ και το προχειρογραμμένο σενάριο αφηγείται καταστάσεις τραβηγμένες στα όρια της αυτοπαρωδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου