Ο Ξαβιέ Ντολάν «σκοτώνει τη μητέρα του» (μεταφορικά φυσικά) με την έλλειψη σεβασμού και την διαρκή εναλλαγή αγάπης και μίσους - σκιαγραφεί έναν χαρακτήρα βγαλμένο από τον εαυτό του με τον οποίο θέλει να αγγίξει γονείς και παιδιά (εφήβους), στην σεναριακά και σκηνοθετικά ώριμη –όχι ωστόσο ξεχωριστή, χωρίς κάποια ιδιαιτερότητα- πρώτη ταινία του. Υπάρχουν πλάνα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν από τη μία ερασιτεχνικά (θυμίζουν λιγάκι homemade βίντεο), από την άλλη όμως ποιοτικά χάρη στη σκηνοθετική λιτότητα που χαρακτηρίζει την ταινία. Το «Σκότωσα τη μητέρα μου», χωρίς να είναι κανένα αριστούργημα ή τέρας πρωτοτυπίας –το αντίθετο μάλλον- αναδεικνύει ένα τεράστιο ταλέντο και δίνει πολλές, πραγματικά πολλές υποσχέσεις…
Δεν μ'άρεσε ιδιαιτέρως, όμως είχα έναν φόβο μήπως ο ήρωας κατέληγε στον φόνο... κάτι είναι κι αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι τίποτα το αξέχαστο, αλλά έχει ειλικρίνεια και για εναν τόσο νέο δημιουργό νομίζω πως αποτελεί κατόρθωμα ...