Έντονα επηρεασμένος από τον Χίτσκοκ, με ένα φόρο τιμής στα κλασικά θρίλερ του ’50, κάνει τη δυναμική επανεμφάνισή του ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους σκηνοθέτες. Ο Σκορσέζε σκιαγραφεί τέλεια τον ήρωα της ιστορίας του, έναν αστυνομικό που ερευνά τη μυστηριώδη εξαφάνιση μιας κρατούμενης (ασθενούς). Συνηθισμένο, χιλιοειπωμένο στόρι, που έχει όμως και κάτι τελείως ξεχωριστό, κάτι ολότελα δικό του, λόγω φυσικά της μοναδικής σκηνοθεσίας του Σκορσέζε. Προσέχοντας κάθε λεπτομέρεια, κάνει την ταινία του να θυμίζει στ΄ αλήθεια χιτσκοκικό θρίλερ, με τα πλάνα, την ατμόσφαιρα, αλλά και την εξαιρετικά εύστοχη μουσική επένδυση…
Το «Νησί των καταραμένων» ξεκινάει σαν αστυνομικό θρίλερ, στη συνέχεια μετατρέπεται σε ψυχολογικό, για να καταλήξει τελικά σε ένα παιχνίδι μυαλού, που ίσως δεν ικανοποιήσει απόλυτα το «ψαγμένο» κοινό, που θα είναι υποψιασμένο για την ανατροπή του φινάλε. Άλλοι ίσως χαθούν στη φλυαρία και τη σεναριακή ασάφεια έως αναποφασιστικότητα που διακρίνεται προς το τέλος του φιλμ, η δυναμική σκηνοθεσία του μεγάλου Σκορσέζε όμως δε θέλει να απογοητεύσει κανέναν.
Εν κατακλείδι, εκεί που ανακατεύεται το σύγχρονο με το κλασικό θρίλερ, εκεί είναι που γεννιέται το καθηλωτικό «Shutter Island»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου