Μπορεί να ξεκινάει σαν ώριμη ταινία τρόμου, όμως όσο εξελίσσεται, το φιλμ γίνεται όλο και χειρότερο. Αν υποθέσουμε πως, μόλις η Έστερ πατάει το πόδι της στο σπίτι, το επίπεδο της ταινίας κατεβαίνει ένα σκαλοπάτι, τότε από τη στιγμή που η χαριτωμένη φονιάς αρχίζει τα εγκλήματά της στην τραγικά γελοία σκηνή όπου σπρώχνει μία συμμαθήτριά της από την τσουλήθρα, αρχίζει και παίρνει την κατρακύλα… Και όσο κι αν προσπαθεί το σενάριο να κρύψει τις αφέλειές του πίσω από την έμφαση στο χαρακτήρα της μητέρας, αυτές είναι τόσο πολλές και τόσο εμφανείς, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για τη σοβαρότητα του όλου εγχειρήματος… Το μόνο που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει από οποιοδήποτε τηλεοπτικών προδιαγραφών θρίλερ είναι η κορύφωσή της με μία πραγματική έκπληξη. Απόλυτα απρόβλεπτη και πειστική, παρόμοιά της δύσκολα θα ξαναβρεθεί. Μα κι αυτή δε μπορεί να σώσει ένα έτσι κι αλλιώς τραβηγμένο από τα μαλλιά φινάλε. Κρίμα για την αριστουργηματική – για άλλη μια φορά – Vera Farmiga.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου