Περισσότερο από μια δεκαετία μετά την τεράστια επιτυχία του αριστουργηματικού «Τιτανικού», ο Κάμερον μένει, για άλλη μια φορά, στην ιστορία με την πολυαναμενόμενη «ταινία της δεκαετίας». Αγγίζει το θεατή, τον μαγεύει, τον συγκινεί, τον εντυπωσιάζει και τον βυθίζει στον φαντασμαγορικό κόσμο του, την Πανδώρα. Τεχνικά, προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια σε κάθε πλάνο και στον ήχο, χωρίς να θέλει, όπως αποδεικνύεται, να δώσει έμφαση στη δράση (που είναι, έτσι κι αλλιώς, θεαματική), αλλά στα συναισθήματα μέσα από αυτή. Αυτό είναι και το ατού της ταινίας. Το «Avatar», παρά τα 160 λεπτά διάρκειάς του, δε γίνεται κουραστικό ούτε για ένα δευτερόλεπτο, ενώ μοναδικό αδύναμο σημείο του, όπως και ο ίδιος ο σκηνοθέτης παραδέχεται, είναι το ελαφρώς απλοϊκό σενάριο το οποίο όμως δεν παύει να είναι ευρηματικό. Αξιοπρόσεχτος, τέλος, είναι ο τρόπος που ο Κάμερον χρησιμοποιεί τα κλισέ και καταφέρνει, προς μεγάλη έκπληξη όλων, αντί να απογοητεύσει, να ενθουσιάσει.
Ένας θρίαμβος των οπτικών και ηχητικών εφέ, αλλά και μία αξέχαστη εμπειρία (φορώντας τα 3D γυαλιά νιώθεις πως βρίσκεσαι δίπλα στους πρωταγωνιστές).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου