Εντάξει, όσο καλή ήταν η πρώτη ταινία δε θα είναι καμία, αλλά τουλάχιστον εδώ έχουμε τεράστια βελτίωση από το προηγούμενο, τελείως αδιάφορο φιλμ. Στην «Έκλειψη», παραδόξως, το μόνο που προσωπικά με ξένισε (καθώς τα υπόλοιπα μειονεκτήματα ήταν, εξαρχής, αναμενόμενα) είναι η απίστευτα αφελής παραλλαγή στο βαμπιρικό μύθο, πως οι βρικόλακες δεν αποτελούνται από σάρκα και οστά, αλλά από… πάγο! Δεν ξέρω αν αυτό υπάρχει στο βιβλίο, αλλά υποψιάζομαι πως όχι, προστέθηκε στην ταινία γιατί ήθελαν να υπάρχει αρκετή βία, για να προσελκύσει και το αντρικό κοινό, χωρίς όμως η ταινία να χαρακτηριστεί ακατάλληλη κάτω των 17 ή ακόμα και των 18 (αν υπήρχε αίμα έτσι θα χαρακτηριζόταν). Το βασικότερο βέβαια πρόβλημα είναι πως, γενικά, η σειρά μοιάζει περισσότερο τηλεοπτική, παρά κινηματογραφική, με κάθε ταινία να αποτελεί απλώς ένα καινούριο επεισόδιο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη πλοκή. Αυτό που σώζει όμως το τρίτο μέρος της σειράς «twilight» είναι η σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Σλέιντ (ευτυχώς δεν επέστρεψε ο μετριότατος Chris Weitz του «New Moon») που δίνει εύστοχα έντονη έμφαση στη δράση και πετυχαίνει να κάνει την ταινία πραγματικά απολαυστική – έστω και για λίγο – ακόμα και για όσους δεν ενδιαφέρονται για το αφελές ρομάντζο των πρωταγωνιστών. Ακόμα κι αυτό όμως ο Σλέιντ έχει καταφέρει να το κάνει πολύ πιο ενδιαφέρον απ΄ ό,τι ο προκάτοχός του, στα χέρια του οποίου τα σαγόνια μας θα είχαν φύγει από τη θέση τους από το χασμουρητό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου