Λιτή, εύπεπτη τελικά και σχετικά χαλαρή στην παρακολούθησή της ταινία, η οποία όμως θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να είναι πολύ πιο δυνατή, καθηλωτική και βαθιά στην προβληματική της. Το σενάριο προσπαθεί, αλλά η σκηνοθεσία του Raimi είναι ρηχή συναισθηματικά (ειδικά όσον αφορά τις επιπτώσεις του φόνου στους ήρωες), ώστε η ευστοχότατη σεναριακή έμφαση στους χαρακτήρες (αυτός του Billy Bob Thornton έχει «βάθος» και παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον) δεν αποδεικνύεται αρκετά αποτελεσματική. Παρόλα αυτά η ταινία δεν παύει να είναι πολύ ενδιαφέρουσα, έχει καλές ερμηνείες, αλλά και μια λιτότητα η οποία παραδόξως, αντί να την απομακρύνει από το στόχο της, τη σώζει από τη σκηνοθετική απλοϊκότητα των συναισθημάτων της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου