Δεξιοτεχνικά σκηνοθετημένη ταινία τρόμου, ασφυκτικά κλειστοφοβική και αγχωτικά ρεαλιστική, χάρη στη χρήση της handheld κάμερας, η οποία εδώ είναι πιο ουσιαστική και «δικαιολογημένη» απ’ ότι σε ταινίες όπως το «Cloverfield» της ίδιας χρονιάς. Μετά τα δέκα πρώτα λεπτά το κλίμα γίνεται απόλυτα σοβαρό, χωρίς να λείπουν μερικά χιουμοριστικά διαλείμματα, η ένταση αυξάνεται ασταμάτητα και χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιήσεις, ο τρόμος σε περικυκλώνει ανελέητα. Κορύφωσή του το σχεδόν σοκαριστικό φινάλε, με μια από τις πιο αξιομνημόνευτες (ή από αυτές που δε σου επιτρέπουν να τις ξεχάσεις) σκηνές τρόμου στην ιστορία του σινεμά.Μαζί με τους «Άλλους» (γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Ισπανό Αλεχάντρο Αμενάμπαρ) και το «Ορφανοτροφείο», αποτελεί την απόδειξη πως ο ισπανικός κινηματογράφος είναι η πεμπτουσία των ταινιών τρόμου.
Αναμφίβολα μέσα στις τρεις καλύτερες ταινίες τρόμου της δεκαετίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου