Μπορεί να μην είναι η ίδια η original ιστορία, αλλά η συνέχειά της, η δεύτερη φιλότιμη προσπάθεια του Ρομπ Ζόμπι όμως πετυχαίνει αυτό που δεν πέτυχε η προ διετίας πρώτη: Προσθέτει μια πνοή φρεσκάδας στην απίστευτα κουρασμένη κινηματογραφική πορεία του Μάικλ Μάγιερς και επιτέλους ανανεώνει τον ήρωα του Κάρπεντερ. Όχι, δεν αναγεννά τη σειρά, κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο μετά το μετριότατο πρώτο μέρος, αλλά της χαρίζει ένα πραγματικά καλό τέλος, αυτό που της αξίζει.Χωρίς με αυτό να θέλω να πω πως είναι μια καλή ταινία βέβαια… Ο Ζόμπι δεν μπορεί να ξεφύγει εντελώς από την απίστευτη κακογουστιά του πρώτου μέρους, αλλά τουλάχιστον κάνει μια εύστοχη εμβάθυνση στους χαρακτήρες και κλείνει το τελευταίο μέρος για το οποίο είναι υπεύθυνος (θα έλεγα ολόκληρη τη σειρά, αλλά ήδη προετοιμάζεται σίκουελ… τι άλλο θα κάνουν, για όνομα του θεού;) με τον καλύτερο δυνατό τρόπο…
Σημείωση: Το τέλος με το οποίο προβλήθηκε η ταινία στο σινεμά διαφέρει από αυτό του DVD (director’s cut unrated version), στο οποίο αναφέρομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου