Το καλύτερο παράδειγμα καθηλωτικής ταινίας: Προσωπικά, έμεινα ακίνητος σαν άγαλμα καθ΄ όλη τη διάρκειά της, εξού και το ενοχλητικό πιάσιμο που ένιωθα μετά το τέλος της…Καλογυρισμένο ψυχολογικό θρίλερ τρόμου, το «Strangers» (για γέλια ο ελληνικός τίτλος «Κλείδωσες;») σε βάζει στο κλίμα από την πρώτη στιγμή κι έπειτα δεν σε αφήνει να φύγεις, έχοντάς σε περικυκλωμένο με την απειλητική του ατμόσφαιρα… Εξαιρετικά αποτελεσματική σκηνοθεσία, που εύστοχα δίνει μεγάλο βάρος στους ήχους, για να ενισχύσει την ανατριχιαστική αισθητική του φιλμ, και αιφνιδιάζει, προσέχοντας να αποφύγει τυπικές σκηνές τρόμου και κλισέ. Εξαίρεση οι εμφανίσεις και εξαφανίσεις των «αγνώστων», που βοηθούν όμως στην παραπλάνηση του κοινού. Κορυφαία η σκηνή της πρώτης εμφάνισης του «άντρα με τη μάσκα», που παγώνει στ΄ αλήθεια το αίμα…
Η αληθινή ιστορία στην οποία υποτίθεται πως βασίστηκε η ταινία, δεν έχει άμεση σχέση με τα γεγονότα που αυτή αφηγείται. Είναι απλώς μια ανάμνηση του σκηνοθέτη από την οποία εκείνος εμπνεύστηκε για να γράψει το σενάριο. Μπορεί λοιπόν ο ισχυρισμός της «αληθινής ιστορίας» ουσιαστικά να μην ισχύει, αλλά το στόρι της ταινίας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι απόλυτα αληθινό και αυτό είναι το δυνατό σημείο της.
Ο φόβος που νιώθει ο θεατής σαφέστατα είναι ικανοποιητικός, απλά σπάνια φτάνει το μέγιστο βαθμό των δυνατοτήτων και υπάρχουν δυο-τρεις ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες. Μικρό το κακό… Αν είχε δουλευτεί και περισσότερο το κατά τ΄ άλλα αμήχανο τέλος και, κυρίως, η τελευταία, αισθητά περιττή σκηνή, το αποτέλεσμα θα ήταν αληθινά εξαιρετικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου