(500) days of Summer / (500) μέρες με τη Σάμερ (2009) - 4.5/5

Να και άλλη μία (τεράστια) έκπληξη της χρονιάς που πέρασε από το αμερικάνικο σινεμά: ένα τολμηρό σενάριο, ένας σκηνοθέτης που σου κλείνει το μάτι με τέτοια σιγουριά και αυτοπεποίθηση όπως αυτή του Jean Peurre-Jeunet στο «Αμελί» και μια απίστευτη, πολύ σπάνια για το σύγχρονο Hollywood, φρεσκάδα που εντυπωσιάζει. Ο Marc Webb μπαίνει κατευθείαν στην υπόθεση χωρίς περιττές φλυαρίες και, ακόμα και χωρίς καμιά ιδιαίτερη ανάλυση χαρακτήρων και πηγαίνοντας μπρος-πίσω στο χρόνο, καταφέρνει να σε ταυτίσει απόλυτα με τον ήρωά του, να σε αγγίξει, χωρίς ποτέ να χάνει το χιούμορ του και όντας πάντα συγκρατημένος, όσο χρειάζεται. Το φινάλε είναι ένα από τα πραγματικά ελάχιστα του είδους που όχι μόνο δεν απογοητεύουν καθόλου, αλλά, αντίθετα, εξυψώνουν το έργο, αφήνοντας, μετά το τέλος του, την όμορφη αίσθηση μιας πραγματικά ωραίας ταινίας.

Είναι πιο προσωπικοί οι λόγοι για τους οποίους νιώθω πραγματικά ερωτευμένος με αυτό το φιλμ, αλλά απλώς θα πω ότι η εκπληκτική τελική του σκηνή με είχε επηρεάσει για  μήνες αφού το είδα...