Σαρκαστικό σχόλιο πάνω στη σύγχρονη Αμερική, κυνισμός, αναρχική διάθεση. Το ισχυρότερο στοιχείο της ταινίας του Ταραντίνο που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα και Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου δεν είναι άλλο από το εξαιρετικά προσεγμένο σενάριο, με τους απίστευτους «ταραντινικούς» διαλόγους και την άναρχη σεναριακή του δομή, που συνολικά μοιάζει σχετικά απλό (λιγότερο όμως απ΄ ότι σε άλλες ταινίες του σκηνοθέτη), αλλά καθόλου απλοϊκό. Αντίθετα, σε κερδίζει με την πολυπλοκότητα των ευρηματικών καταστάσεων και, κυρίως, των πολυδιάστατων χαρακτήρων. Εξαιρετικές ερμηνείες από όλους (εκτός από τον ίδιο τον Ταραντίνο στο μικρό ρόλο του, αλλά, εντάξει, ας γίνει μια εξαίρεση γι΄ αυτόν κι ας τον συγχωρέσουμε) και ειδικά από τον Samuel L. Jackson που δίνει ρεσιτάλ… Το φημισμένο ως υπερβολικά βίαιο (κάτι που δεν οφείλεται στο πόση βία δείχνει, αλλά στο πώς το κάνει - ο Ταραντίνο εντάσσει τη βία ακόμα και μέσα από ακραίες καταστάσεις σε μια καθημερινότητα που προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως δεν είναι αυτή που ζούμε) «Pulp Fiction» είναι μακράν η καλύτερη ταινία του Ταραντίνο, αλλά και ένα πλέον κλασσικό αριστούργημα.
5/5 από μένα. Μπορεί να μην θεωρώ τον Ταραντίνο κορυφαίο σκηνοθέτη αλλά σε τούτη εδώ την ταινία έδωσε ρέστα. Μικρό αριστούργημα για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο το blog σου!
Κορυφαίος σκηνοθέτης μπορεί να μην είναι ο Ταραντίνο, έχει αγαπηθεί όμως για το μοναδικό και απολύτως ξεχωριστό του στυλ, το οποίο και προσωπικά λατρεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.