Far from the madding crowd / Μακριά από το πλήθος (2015)

Μετά από το εξαιρετικό προ διετίας «Κυνήγι», το οποίο έφτασε μέχρι τα ξενόγλωσσα Όσκαρ, ο Thomas Vinterberg αναλαμβάνει την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Thomas Hardy «Far from the Madding Crowd» (1874), σε σενάριο του David Nichols («Great Expectations», «One Day»). Ο Δανός σκηνοθέτης αποδεικνύεται ιδιαίτερα ικανός στον χειρισμό μιας μεγάλης παραγωγής, αισθητικά και αφηγηματικά απαιτητικής. Μας προσφέρει ένα οπτικά άρτιο αποτέλεσμα, εμφανώς μελετημένων πλάνων, φωτισμών και χρωμάτων. Βασικά, κάνει ό,τι μπορεί για να διανθίσει συναισθηματικά ένα μάλλον άνευρο σενάριο…

Το «Far from the Madding Crowd» πάσχει από την -συχνά αισθητή στις κινηματογραφικές μεταφορές κλασικής λογοτεχνίας- αδυναμία συμπύκνωσης της πρώτης ύλης σε ένα κινηματογραφικά μεστό αποτέλεσμα. Το σενάριο μοιάζει να κάνει κακή διαχείριση χρόνου ακόμα κι αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες σκηνές που να «χτυπάνε» ως περιττές, και εντέλει αποδεικνύεται είτε ρηχό είτε διεκπεραιωτικό. Πώς μεταφράζεται αυτό στην ταινία; Οι εξελίξεις «τρέχουν» χωρίς να προλαβαίνουν να μας αγγίξουν, γιατί οι επιμέρους σκηνές και υποπλοκές δεν έχουν το χρόνο να αποκτήσουν αρκετό βάθος, και η ιστορία φαντάζει ως ένα πολύ πιο εύπεπτο και… «κοριτσίστικο» απ΄ό,τι θα ήθελε ρομάντζο. Αυτό οφείλεται εν μέρει και στο γεγονός ότι πολλές από τις εξελίξεις πυροδοτούνται από τυχαία ή ελάχιστης δραματικής σημασίας γεγονότα. Εκεί που υποτίθεται πάντως πως εστιάζει το φιλμ είναι ο (περίπου) ανομολόγητος έρωτας των Carrey Mulligan και Matthias Schoenaerts, που χτίζεται μεθοδικά καθ’ όλη τη διάρκεια. Ούτε κι αυτός όμως σκιαγραφείται ουσιωδώς, αφού η κάθε (σύντομη) συνάντηση και κουβέντα των δύο χαρακτήρων μοιάζει περισσότερο με υπενθύμιση της κατεύθυνσης της ιστορίας παρά με πραγματικό χτίσιμο κάποιου δραματικού υποβάθρου.

Ομολογουμένως, η προσεγμένη σκηνοθεσία προσδίδει μια λυρικότητα στο εγχείρημα και, μαζί με τις ερμηνείες, μπορεί ως ενός σημείου να ξεγελάσει το θεατή σε μια συναισθηματική ένταση. Ιδίως η Carrey Mulligan, που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πόσο καταπληκτική ηθοποιός είναι (δυναμισμός και αθωότητα γίνονται ένα στο πρόσωπό της), κερδίζει γρήγορα τις εντυπώσεις και τον θεατή. Όσο κι αν θέλεις να ενδιαφερθείς όμως, η απουσία δραματικού βάρους σε μία κατά τ’ άλλα εξαιρετικά δραματική ιστορία εμποδίζει το φιλμ να ξεχωρίσει από τη μέση ταινία εποχής, που θα βρει το κοινό της μεν, αλλά δεν θα μείνει αξέχαστη σε κανέναν.

Βαθμολογία: 2.5/5