Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Into the wild / Ταξίδι στην άγρια φύση (2007) - 5/5

Όταν βλέπω μια αληθινά καλή ταινία, μια ταινία που αποτελεί μια ξεχωριστή και πραγματικά αξέχαστη εμπειρία, μια ταινία από αυτές που με σιγουριά μπορώ να χαρακτηρίσω αγαπημένες μου, τότε αυτή με στοιχειώνει μετά το τέλος της, δεν μου επιτρέπει να σκεφτώ τίποτα άλλο πέρα από αυτήν και με επηρεάζει ψυχολογικά πάρα πολύ έντονα. Καμία όμως μέχρι τώρα δε με έχει επηρεάσει τόσο πολύ όσο το Into the wild!

Αυτό οφείλεται στο ότι, ειλικρινά, ποτέ ξανά δεν έχω ταυτιστεί τόσο πολύ με κάποιον ήρωα όσο με τον μοναδικό Alexander Supertramp! Ο Σον Πεν με έκανε να νιώθω ό,τι νιώθει ο πρωταγωνιστής του, να θέλω ό,τι θέλει, να είμαι αυτός! Κάθε συναίσθημά του πίστευα κατά τη θέαση του έργου πως ήταν και δικό μου. Χάρηκα, θύμωσα, λυπήθηκα, ενθουσιάστηκα, απόλαυσα, φοβήθηκα, απογοητεύτηκα, αγάπησα και ερωτεύτηκα! Αυτόν το σκοπό εξυπηρετεί και η μεγάλη διάρκεια (δυόμισι ώρες!), να σε φέρει δηλαδή όσο το δυνατόν πιο κοντά με τον ήρωα και τα συναισθήματά του.

Θα περίμενε πιθανά κανείς τη σκηνοθεσία να μοιάζει σχετικά ερασιτεχνική, αφού ο Σον Πεν δεν έχει και ιδιαίτερα μεγάλη σκη-νοθετική εμπειρία. Προσωπικά, τη βρήκα αριστουργηματική! Πέρα από το ότι ο Πεν σε κάνει να ζεις αυτό που βλέπεις, δίνει έμφαση στην ακαταμάχητη ομορφιά της φύσης, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα -όμως κανένα!- άλλο μέσο οπτικού εντυπωσιασμού. Η μαγεία (γιατί περί μαγείας πρόκειται) της φύσης είναι απερίγραπτα δυνατή από μόνη της και στον κινηματογράφο μπορεί να κάνει απολαυστική μέχρι και την πιο άθλια ταινία. Αρκεί ο σκηνοθέτης να ξέρει πώς να την παρουσιάσει. Εκεί βρίσκεται και η συγκεκριμένη μεγάλη μαγκιά του Σον Πεν. Στο γεγονός ότι προβάλλει τη συναρπαστική δύναμη της φυσικής ομορφιάς σε όλο της το μεγαλείο!

Μόνο που η φύση ενίοτε γίνεται επικίνδυνη και τρομακτική. Ούτε αυτή η πλευρά της λείπει από την ταινία και μάλιστα παριστάνεται εξίσου αποτελεσματικά. Η μαγεία μετατρέπεται σε απειλή και η απόλαυση σε παραλυτικό φόβο. Η αίσθηση του –θανάσιμου- φυσικού κινδύνου έρχεται ως σοκ στα μάτια του εκατό τοις εκατό ταυτισμένου με τον πρωταγωνιστή θεατή, του οποίου ο συνήθως αναπαυτικός καναπές μοιάζει πια άβολος και ο κόμπος που νιώθει στο στομάχι του τον πανικοβάλει.

Αξίζει να σημειωθούν τα δύο κατά τη γνώμη μου δυνατότερα σημεία του φιλμ. Πρώτον, οι σκηνές της  Κρίστεν Στιούαρτ. Ό,τι δεν κατάφεραν οι τρεις μέχρι στιγμής ταινίες της σειράς Twilight, το καταφέρνει ο Σον Πεν μέσα σε δέκα μόνο λεπτά! Αισθάνεσαι κεραυνοβόλα ερωτευμένος με τη νεαρή ηθοποιό, για τον πολύ απλό λόγο ότι το συναίσθημα του έρωτα κυριαρχεί δυναμικά στις εν λόγω σκηνές, και φυσικά όχι επιφανειακά, όπως συμβαίνει όταν ένας δημιουργός παρασύρεται στον επίπεδο ψευτορομαντισμό των εμπορικών όρων, αλλά σε βάθος ικανό να “ξεθάψει” την πιο ευαίσθητη πλευρά του εαυτού σου! Η περιορισμένης διάρκειας ερμηνεία της πανέμορφης Στιούαρτ είναι συνταρακτική και η χημεία της με τον Έμιλ Χιρς τόσο ζωντανή που μιλάει απευθείας στην καρδιά!

Δεύτερον, το τέλος της ταινίας. Άριστα σκηνοθετημένο, σοκάρει, δεν κάνει χάρες και σίγουρα δεν μπορεί να σβηστεί εύκολα από τη μνήμη…

Τέλος, θα ήταν άδικο να μη γίνει λόγος για το εξαίρετο soundtrack της ταινίας από τον Eddie Vedder με το εκπληκτικό Guaranteed να ακούγεται τακτικά μέσα στο έργο, για τους υπόλοιπους ηθοποιούς όπως τους Χαλ Χόλμπρουκ, Γουίλιαμ Χαρτ και Κάθριν Κίνερ να δίνουν συγκινητικές ερμηνείες και φυσικά για το γεγονός ότι το αριστούργημα του Σον Πεν αποτελεί αληθινή ιστορία!

Συνοπτικά:
Η συγκλονιστική μαγεία της φύσης σε κάνει να χάνεις την αίσθηση του χρόνου και να χάνεσαι και ο ίδιος στην ομορφιά των εικόνων που πλαισιώνουν το εκπληκτικό καστ, η απειλή του κινδύνου, παράλληλα, σε τρομάζει, τα απολαυστικά τραγούδια του Έντι Βέντερ συνοδεύουν γοητευτικά μεγάλο μέρος του φιλμ, το τέλος σε στοιχειώνει και η άριστη σκηνοθεσία του Σον Πεν σε παραλύει καθώς έχεις την εντύπωση πως όσα βλέπεις τα ζεις! Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια αλησμόνητη, συναρπαστική ταινία-εμπειρία, την οποία μάλλον θα εκτιμήσει ιδίως το ανδρικό κοινό και προσωπικά αισθάνομαι συναισθηματικά δεμένος μαζί της, γιατί με άγγιξε βαθιά, πολύ βαθιά…

20 σχόλια:

  1. Αριστούργημα. Έτσι απλά. Θέλω πολύ να βρω και το βιβλίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι ακριβώς. Με μία λέξη αριστούργημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. I now walk into the wild.
    afti i frasi mou aresei toso poli.
    wow! eine poli oreo to keimeno pou egrapses gia tin tainia..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ' ευχαριστώ πολύ... Η ταινία με άγγιξε απίστευτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ κι εγώ. Αυτή η ταινία με συγκλόνισε και τη σκεφτόμουν αρκετές μέρες μετά. Ειδικά μάλιστα όταν διάβασα στο τέλος προς πρόκειται για αληθινή ιστορία (δεν το ήξερα όσο την έβλεπα).
    Στο ίδιο στυλ είναι και μια άλλη ταινία, επίσης από αληθινή ιστορία, με κάποιον που πάει στην άγρια φύση να μελετήσει τις αρκούδες. Δεν θυμάμαι τον τίτλο της.
    Άσχετο: Έχεις δει το Never let me go; Αν όχι δες το και θα σε συγκλονίσει επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τη θυμήθηκα. Ήταν το ντοκιμαντέρ Grizzly Man.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. pantsik ούτε κι εγώ ήξερα ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και πραγματικά συγκλονίστηκα στο τέλος...
    Έχω ακούσει για το Never let me go και δεν μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον ιδιαίτερα... Μέχρι τώρα!
    Σ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου και για την πρόταση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την είδα κι εγώ και συμφωνώ μαζι σου ότι ήταν μία ταινία που με σημάδεψε.....και το ήξερα το τέλος αυτού του παιδιού που δεν είχε μυαλό...

    Βλέπουμε μία συγκλονιστική ταινία για έναν άνθρωπο που δεν είχε λόγο να χάσει τα πάντα...

    Οι σκηνές ήταν όπως είπες, η φωνή του τραγουδιστή έμπαινε μέσα σου, ο νεαρός πρωταγωνιστής, τυπάς...το τοπίο απίθανο... η τρέλλα του όμως, μεγάλη... Πού πάει ο άνθρωπος; Να βρει τι; Μήπως δεν ήταν καλά; Δεν ξέρω. Δίνει ένα πολύ κακό παράδειγμα στα νέα παιδιά...

    Κρίμα μια ανθρώπινη ζωή να χαθεί έτσι... Έκατσα και διάβασα την Βικιπαίδεια... το παιδί πέθανε 30 κιλά από ασιτία... Αγανάκτηση!... Η ταίνια όμως, αριστούργημα... Αν δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο ο ήρωας, θα ήταν η απόλυτη ταινία για μένα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κι εγώ διάβασα μετά την ταινία για αυτόν στην Βικιπαίδεια και είναι πραγματικά σοκαριστικό το γεγονός. Το ότι η ιστορία είναι αληθινή βέβαια, για μένα, έκανε την ταινία ακόμα πιο δυνατή και συγκλονιστική.

    **Προειδοποίηση spoiler** (αν δεν έχετε δει την ταινία, ΜΗΝ διαβάσετε παρακάτω)
    Δεν ήταν όμως απίστευτα συγκινητικό το συμπέρασμα στο οποίο κατέλειξε ο ήρωας στο τέλος; "HAPPINESS ONLY REAL WHEN SHARED". Αυτή η φράση μου έχει μείνει αξέχαστη, με έχει στοιχειώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με εκανε να θελω να ζησω και εγω κοντα στην φυση,εχοντας μονο τα απαραιτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. eva0mwah δεν μου κάνει εντύπωση.. :Ρ Η ταινία ήταν απερίγραπτα δυνατή και η φύση-- αχχ, η φύση... αυτή κι αν είναι δυνατή και μαγευτική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ετυχε και την ειδα και την καταλληλη στιγμη.Φετος πηγα ελευθερο καμπινγκ για πρωτη φορα,και μου ξυπνησε αμετριτες νοσταλγιες και αναμνησεις.Ολο αυτο που σου προσφερει το απλο κοντα στην φυση ειναι απεριγραπτο.Και οντως η ταινια ειναι μαγευτικη.Ειδικα στο τελος...απεριγραπτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νοσταλγίες από τέτοιες εμπειρίες είναι απίστευτες, όσο και πανέμορφες.. σε καταλαβαίνω, έχω νιώσει κι εγώ παρομοίως..

    Το τέλος της ταινίας, ναι, ήταν απλά απερίγραπτο.

    Το σκέφτομαι ακόμα και εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από την ιδιοφυή και τόσο σοκαριστική σκηνοθετική απεικόνισή του.
    Αξέχαστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τρομερη ταινια!! Εγω για να πω την αληθια την ειδα μονο επειδη παιζει η Κριστεν Στιουαρτ που μ αρεσει πολυ. Αλλα πραγματικα δεν υπαρχει!! Λυπηθηκα παρα πολυ στο τελος και εμεινα οταν εμαθα οτι ηταν πραγματικη ιστορια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εεεεχχχμμμμ, σα να υπερβάλλετε ΟΛΟΙ; Κριτικός και κριτικοί του κριτικού; Λέω εγώ τώρα! Άκου "αριστούργημα"! Οκ, καλή ήταν, μπάνικος κι ο γκόμενος -δεν λέω, αλλά όχι κι αριστούργημα! Αριστούργημα είναι εκείνο το έργο τέχνης που θα το σκέφτεσαι κάθε μέρα που περνάει, γιατί ακριβώς είναι αριστούργημα...! Και δε νομίζω κανείς από εσάς να σκέφτεται το "Into the Wild" κάθε μέρα -εκτός από την κοπελίτσα που την είδε γτ παίζει η Στιούαρτ -αυτή είναι εκτός συναγωνισμού, ούτως ή άλλως (η κοπελίτσα εννοώ. Καλά και η Στιούαρτ, αλλά κυρίως η κοπελίτσα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. mafie, γιατί είσαι τόσο απόλυτος/η; Προσωπικά πάντως μπορώ να σε βεβαιώσω ότι είναι από τις ταινίες που με έχουν επηρεάσει συναισθηματικά περισσότερο από σχεδόν κάθε άλλη, ever! Και, ειλικρινά, ζούσα το συναίσθημα για μέρες. Και την σκεφτόμουν για πολύ περισσότερο. Ναι, για εμένα είναι αριστούργημα...
    Ίσως να είναι υποκειμενικό, αυτό όμως δεν το κάνει υπερβολή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. την ειδα και γω χτες αν και αυπνος , και μετα απο ξενυχτι , με καθηλωσε ...
    Πραγματι σου γενναει ομορφα , αγνα , συναισθηματα , αληθινα ανθρωπινα ,φανταζωμαι τι συναισθηματα θα γενναει σε ατομα , που για τους δικους τους λογους ταυτιζωνται με τον προταγωνιστη...
    Το χω νιωσει το συναισθημα της ΠΛΗΡΟΤΗΤΑΣ οντας μονος σε ενα αγριο φυσικο τοπιο....και καταλαβαινω απολυτα το τελικο αποφθεγμα ...ΑΛΙΘΙΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ειναι οταν τη ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή