Ηθελημένη προχειρότητα, σκέτος χαβαλές και ανάμεικτη χιουμοριστική με gore διάθεση είναι στοιχεία που, αν ο Edgar Wright έδινε την εντύπωση πως θέλει να κάνει μια καλή ταινία, θα τη μείωναν σε σχετικά μεγάλο βαθμό, μα ο σκηνοθέτης φανερά σπάει απλώς πλάκα. Προσθέτει μερικές τιμητικές αναφορές στον Ρομέρο και δεν τον ενδιαφέρει ούτε η ποιότητα, ούτε προσπαθεί να αποφύγει κλισέ ή να ψάξει να βρει ξεκαρδιστικό χιούμορ. Η κοινότυπη «ενηλικίωση» του ήρωα θα ήταν απογοητευτική υπό άλλες συνθήκες, μα η ταινία έχει τέτοιον αέρα που δε σε πειράζει ούτε και σένα τίποτα. Και έτσι, δε χρειάζεται καν ιδιαίτερα εμπνευσμένο χιούμορ (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι της λείπουν πανέξυπνα και αξιομνημόνευτα ευρήματα, έμπνευσης της τελευταίας στιγμής όμως) γιατί μοιάζει από τη φύση της διασκεδαστική. Απολαυστικότατος είναι και ο πρωταγωνιστής, Simon Pegg, ο οποίος, νομίζω, είναι και η μεγαλύτερη δύναμη του έργου, γιατί πρώτος αυτός είναι που το καταδιασκεδάζει και περνά αυτήν την αίσθηση στο κοινό τέλεια.
Βαθμολογία: 2.5/5
Βαθμολογία: 2.5/5
The Three Flavours Cornetto trilogy |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου