Πιο συγκρατημένο από το «Hangover», το «Due Date» του ίδιου σκηνοθέτη δε θα απογοητεύσει όσους επιζητούν κάτι κοντινό υφολογικά σε εκείνο ή όσους επιθυμούν να περάσουν απλώς ένα χαλαρό και διασκεδαστικό δίωρο. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι το άλφα και το ωμέγα της ενδιαφέρουσας αυτής κωμωδίας και η θέασή της από ευχάριστη έως απολαυστική. Χιούμορ υπάρχει, ιδέες (όχι πάντα σωστά ανεπτυγμένες) δε λείπουν, ατάκες κλέβουν την παράσταση. Το σκηνοθετικό ύφος μοιάζει να αμφιταλαντεύεται μεταξύ της (σχετικής) ωριμότητας και της (σχετικής) παλαβομάρας –η μεν αντιπροσωπεύεται από τον Νταούνι, η δε από τον Γαλιφιανάκη. Αυτό είναι όμως και το θέμα, ότι όλα παραμένουν σχετικά και το έργο δεν παίρνει ποτέ στ’ αλήθεια μπροστά ώστε να γίνει ξεκαρδιστικό. Όλα σχετικά και όλα ως ενός σημείου. Από τη στιγμή που οι καταστάσεις αρχίζουν να γίνονται πιο υπερβολικές, αρχίζει και το φιλμ να πλατειάζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου