Κύριο
γνώρισμα της τέταρτης κατά σειρά ταινίας της συνεργασίας Pixar-Disney, όπως άλλωστε και
των περισσότερων δημιουργιών τους, δεν είναι παρά η εμπνευσμένη βασική της
ιδέα. Αυτή επιχειρεί να εξηγήσει τον παιδικό φόβο για την ύπαρξη ενός «μπαμπούλα»
μέσα στη ντουλάπα, με την παρουσίαση ενός παράλληλου κόσμου τεράτων, όπου η
ηλεκτρική ενέργεια αντλείται από τις κραυγές των μικρών παιδιών! Έτσι, το
τρόμαγμα των παιδιών αποτελεί επάγγελμα για τους «top
scarers», (τα πιο τρομακτικά, δηλαδή, τέρατα) που
δουλεύουν για τη μεγαλοβιομηχανία του τίτλου, και η μετάβαση από τον έναν κόσμο
στον άλλον γίνεται μέσα από τις πόρτες των παιδικών ντουλαπών…
Στα
πλαίσια της πρωτότυπης αυτής ιστορίας, μας συστήνονται αμέτρητοι ξεκαρδιστικοί
χαρακτήρες, από τους οποίους περιέργως την παράσταση κλέβει ο μοναδικός
άνθρωπος: η μικρή Μπου, το απόλυτα αξιολάτρευτο κοριτσάκι που αντί να φοβάται
τον τερατόμορφο πρωταγωνιστή, τον βρίσκει άκρως χαριτωμένο! Ο κόσμος των
τεράτων είναι φαντασμαγορικός και πολύχρωμος, αξιοσημείωτο είναι όμως το
γεγονός πως και σε αυτόν, όπως και στην πραγματικότητα, μεγαλύτερη επιδίωξη
όσων διαθέτουν κάποιου είδους εξουσία αποδεικνύεται το χρήμα αντί του κοινού
καλού και κυρίαρχη στάση τους αυτή της ανήθικης λογικής «ο σκοπός αγιάζει τα
μέσα»…
Σε
ένα τέτοιο σενάριο ίσως είναι ανόητο να μιλά κανείς για αφέλειες και ευκολίες,
εντούτοις αυτές υπάρχουν. Όχι σε μεγάλο βαθμό βέβαια, αλλά ως επί το πλείστον
εξαιτίας τους, η ταινία μοιάζει να μην αρπάζει την ευκαιρία να γίνει αξέχαστη.
Παρόλα αυτά, κάθε φορά που καθίσταται σχετικά απογοητευτική, μια απρόσμενη
ανατροπή, μια τρυφερή σκηνή ή ένα εμπνευσμένο κωμικό εύρημα αποτελούν τα άμεσα
αντισταθμίσματα και την διατηρούν σταθερά διασκεδαστική.
Αξίζει
να σημειωθεί το απολαυστικότερο σημείο του φιλμ, εκείνο όπου οι δύο μπαμπούλες
κρατούν την μικρή Μπου κρυμμένη στο διαμέρισμά τους, αλλά και η σκηνή όπου το
κορίτσι επιστρέφει στο δωμάτιό του, η οποία είναι σχεδόν αφοπλιστικά συγκινητική.
Παρεμπιπτόντως, προσέξτε επίσης στην εν λόγω σκηνή τα παιχνίδια της Μπου, στα
οποία διακρίνεται πρώτον η καουμπόισσα Τζέσι του «Toy Story» και δεύτερον ένα
ψάρι κλόουν –δύο χρόνια πριν την κυκλοφορία του «Ψάχνοντας τον Νέμο»…
Μπορεί
να μην ανήκει στις κορυφαίες στιγμές της Pixar,
το «Μπαμπούλας Α.Ε.» όμως είναι, όπως οφείλει, μια αστεία, τρυφερή, ευρηματική
και απόλυτα αξιόλογη ταινία κινουμένων σχεδίων.
Βαθμολογία: 3/5
Βαθμολογία: 3/5
Από τις πιο πρωτότυπες ταινίες κινουμένων σχεδίων όπου κάθε λεπτό που προχωρούσε υπήρχε και μια μικρή εκπληξούλα. Πραγματικά ευφάνταστη.
ΑπάντησηΔιαγραφή4/5: Πολύ καλή
Πρωτότυπο και ευφάνταστο σαν ιδέα, απλά για μένα δεν αξιοποιήθηκε σε ένα απόλυτα ικανοποιητικό σενάριο. Διασκεδαστικότατη όμως!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή