The little death / Μικρός θάνατος (2014)

Επεξηγώντας από την αρχή πως η φράση «μικρός θάνατος» χρησιμοποιείται στη γαλλική αργκό για να δηλώσει μεταφορικά τον οργασμό, η ταινία του Josh Lawson μας εισάγει στο θέμα της συστήνοντάς μας μια σειρά από ζευγάρια χαρακτήρων που, πέρα από το ότι κατοικούν στην ίδια γειτονιά, δεν μοιάζουν να έχουν κανένα κοινό μεταξύ τους… σχεδόν. Κάθε ζευγάρι βλέπει τη σχέση του να δοκιμάζεται όταν σεξουαλικά φετίχ μεσολαβούν στην προσπάθεια ικανοποίησης ή αναζωπύρωσης της σεξουαλικής ζωής του και το κάθε ένα από τα εν λόγω φετίχ δίνει στις πέντε διαφορετικές ιστορίες του φιλμ το κεντρικό θέμα τους. Από τον μαζοχισμό στα παιχνίδια ρόλων, κι από τις «βρώμικες» τηλεφωνικές συνομιλίες σε άλλες, πιο ασυνήθιστες καταστάσεις, η ταινία υπόσχεται κάτι τολμηρά «πιπεράτο», χωρίς ωστόσο να είναι στ’ αλήθεια αυτή η πρόθεσή της.

Στην πραγματικότητα ο «Μικρός θάνατος» δεν είναι κάτι παραπάνω από μια δραματική κομεντί, η οποία κερδίζει μεν πόντους χάρη στο ενδιαφέρον θέμα της και στη διαίρεσή του στις επιμέρους ιστορίες, αλλά το αντιμετωπίζει περισσότερο ως αφορμή για εύπεπτες κωμικές καταστάσεις παρά με διάθεση διεισδυτικού ρεαλισμού. Ενώ λοιπόν το αποτέλεσμα είναι σίγουρα διασκεδαστικό όσο και τρυφερό, υπάρχει πάντα η αίσθηση ότι δεν διαθέτει αρκετή τόλμη και ειλικρίνεια. Γι’ αυτό και τελικώς δεν επιτυγχάνεται κάτι το αληθινά ξεχωριστό, κι ας διακρίνεται μια γεύση πρωτοτυπίας καθώς ο Lawson δείχνει να μην έχει καμία ανάγκη να καταφύγει σε κλισέ λύσεις ή εκβιαστικά happy end. Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως κανένα παράπονο δεν θα είχαμε αν, ως έχει, το φιλμ ήταν πραγματικά συνεκτικό κι ολοκληρωμένο. Στο τέλος όμως (αυτή είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του), οι περισσότερες από τις ιστορίες του μένουν σχεδόν σοκαριστικά μετέωρες, με την κατάληξη του σεναρίου να μην είναι παρά μια απρόβλεπτη μεν, αδέξια και επουσιώδης δε, απόπειρα συνάντησης ορισμένων, μόνο, εξ αυτών.

Η άμεση επίγευση πάντως είναι ευχάριστη, χάρη στη «μπόνους» τελική ιστορία, εύστοχα φυλαγμένη (ακέραιη) για το τέλος, όντας μάλλον η καλύτερη όλων. Πολύ τρυφερή με ευρηματικό τρόπο, ίσως να μπορούσε να σταθεί και ως μικρού μήκους. Από τις υπόλοιπες, ξεχωρίζει με διαφορά εκείνη της μαζοχίστριας που επιθυμεί να βιαστεί από τον άντρα της (στο ρόλο ο ίδιος ο Lawson), καθώς αποδεικνύεται εντυπωσιακά ευαίσθητη, αλλά και η μοναδική ολοκληρωμένη.

Βαθμολογία: 2.5/5