Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Ακαδημία Πλάτωνος (2009)

Ευρηματική, «σοβαρή» κωμωδία που τολμά να αναφερθεί σε ένα πολύ επίκαιρο θέμα, αυτό της ξενοφοβίας, που «καίει» πολλούς Έλληνες σήμερα. Πρωταγωνιστές είναι τέσσερις ψιλικατζήδες «Ελληναράδες» που όλη μέρα αράζουν έξω από το μαγαζί του ενός από αυτούς, παρακολουθώντας και σχολιάζοντας Κινέζους και Αλβανούς της περιοχής που, αντιθέτως από τους ίδιους, δουλεύουν αδιάκοπα. Όταν ο ένας από τους τέσσερις φίλους αποδειχθεί εκ γενετής… Αλβανός, στη ζωή του θα έρθουν τα πάνω κάτω.

Ο Φίλιππος Τσίτος σκηνοθετεί με μία απλότητα που συνδυάζει καθημερινό ρεαλισμό με σουρεαλιστικές πινελιές και κοινωνικό-σατιρικό δράμα με καθαρή κωμωδία. Κατά τη γνώμη μου, χειρίζεται το θέμα του πάρα πολύ καλά και δεν αποκλίνει ποτέ από αυτό -η μερική «ανατροπή» που επιφυλάσσει το τέλος, υπό άλλες συνθήκες, θα αλλοίωνε το κεντρικό νόημα, όμως ο Τσίτος κρατά σταθερά το τιμόνι…

Όσο για το εσωτερικό του χιούμορ, μπορεί να μη σε κάνει ποτέ να γελάσεις, εντούτοις, αν το καλοσκεφτείς, είναι πράγματι αστείο!

Ειδική αναφορά στον Αντώνη Καφετζόπουλο, που είναι απλά εξαιρετικός και κρατά όλη την ταινία στο ‘εσωτερικό’ βλέμμα του, ένα βλέμμα κουρασμένο, απογοητευμένο, μπερδεμένο και, εν τέλει, ένα βλέμμα όλο νόημα… Για την ερμηνεία του βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.

Βαθμολογία: 4/5

6 σχόλια:

  1. Φενεται πολυ ενδιαφερουσα υποθεση!
    Θ'ηθελα να το δω:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι έξυπνο έργο και καλοφτιαγμένο, να το δεις!

    (καμία σχέση με άλλες σύγχρονες ελληνικές κωμωδίες βέβαια, έτσι; διαφορετική η έννοια του όορυ κωμωδία εδώ..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εμένα όπως κατάλαβες με ενθουσίασε.. μου αρέσει πολύ ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος γενικότερα, όταν βέβαια δεν είναι καθαρά εμπορικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΠΛΑ ΞΕΦΥΓΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εμένα αντίθετα, ενώ φοβόμουν ότι θα ξέφευγε όντως από την πορεία της στο τέλος, η ταινία μου φάνηκε ότι δεν έχασε ποτέ τον έλεγχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή