Αντλώντας έμπνευση από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος («Bank Bang») και ο Γερμανός Γιαν Φόγκελ συνθέτουν ένα ρεαλιστικό πορτρέτο της Αθήνας του σήμερα. Παρατηρώντας την πόλη από δύο διαφο- ρετικές, αλλά χαρακτηριστικές οπτικές γωνίες, αυτήν του δεκαεξάρη σκεϊτά, ανεξάρτητου και αντιδραστικού εφήβου και εκείνη ενός κατα- θλιπτικού αστυνομικού σε κρίση μέσης ηλικίας, ο θεατής αποκλείεται να μην διακρίνει στην ταινία κομμάτια από τη δική του ζωή και εμπειρία.
Το σενάριο περιγράφει μία ημέρα στις ζωές των δύο ανθρώπων, οι οποίες θα διασταυρωθούν με τρόπο εξαρχής δεδομένο, λόγω του γνωστού σε όλους συμβάντος με τον Γρηγορόπουλο. Αυτό αφαιρεί την δύναμη του αιφνιδιασμού από το φινάλε και ίσως το κάνει να μοιάζει ‘ξεπεταγμένο’, αφού θα περίμενε κανείς να συγκλονιστεί περισσότερο από μία κορύφωση σαν κι αυτή. Παρόλα αυτά, δεν του αφαιρεί ένα άλλο γερό χαρτί: αυτό της ρεαλιστικής του υπόστασης.
Οι διάλογοι είναι φανερά προσεγμένοι, έτσι ώστε να μοιάζουν, στην πλειοψηφία τους, όσο το δυνατόν πιο αληθινοί και η χρήση της slang γλώσσας των εφήβων είναι γενικά πολύ εύστοχη. Η αλήθεια είναι ότι σε στιγμές μοιάζει αρκετά ‘στημένη’, ωστόσο αν παρατηρήσει κανείς αληθινές συζητήσεις εφήβων τέτοιου είδους, θα διαπιστώσει σίγουρα πως ακούγονται εξίσου ψεύτικες... O διάλογος πατέρα-γιου είναι ο μόνος που στερείται ρεαλισμού, πράγμα που όμως ελάχιστα ενοχλεί και προσπερνιέται αμέσως.
Οι ερμηνείες είναι αξιόλογες και ιδιαίτερα αυτή του μεσήλικα αστυνομικού, ενώ κάνει μία cameo εμφάνιση ο Γιάννης Οικονομίδης (σκηνοθέτης του Σπιρτό- κουτου και του περσινού Μαχαιροβγάλτη).
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το «Wasted youth» αποτελεί μία προσπάθεια που αληθινά αξίζει να ειδωθεί, γιατί είναι τόσο κοντά στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα που δεν μπορεί να μην σε αγγίξει, με την λιτότητα, την ειλικρίνεια και τον καίριο χαρακτήρα της ίσως ακόμα και να σημαδεύουν (γιατί όχι;) τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου