Superman (1978)

O Σούπερμαν υπήρξε ο πρώτος σουπερ-ήρωας που φιλοξένησαν ποτέ τα κόμικς, οδηγώντας, σαν αποτέλεσμα, την αμερικανική ένατη τέχνη στη λεγόμενη Χρυσή Εποχή της. Ανάλογη είναι και η κινηματογραφική του εμφάνιση. Αποτελώντας ουσιαστικά την πρώτη μεταφορά χάρτινου σούπερ-ήρωα στην μεγάλη οθόνη (είχαν προηγηθεί λίγες ακόμη, με τις οποίες όμως κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε), όλες οι super-hero ταινίες που βλέπουμε σήμερα έχουν τις ρίζες τους σε αυτήν.
 

Το «Superman» αποτελεί αναμφισβήτητα την απόλυτη super-hero movie. Κι αυτό γιατί εισήγαγε στον κινηματογράφο την ιδανική συνταγή μιας σουπερηρωικής περιπέτειας, στην καθαρότερη μορφή της. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας, άλλωστε, αποτελεί εκ φύσεως τον απόλυτο, όντας και ο πρώτος, ιδανικό σούπερ-ήρωα.
 

Τα εντυπωσιακά για την εποχή εφέ, υπεύθυνα για ένα οπτικό επίπεδο πολύ υψηλότερο απ’ ό,τι είχε δει μέχρι τότε (κυρίως τηλεοπτικά) το είδος, συμβάλλουν στη δημιουργία μεγαλοπρεπών σκηνών δράσης, ενώ το κωμικό στοιχείο είναι τόσο τονισμένο ώστε υπάρχουν χαρακτήρες, όπως κι η ίδια η ανθρώπινη περσόνα του Σούπερμαν, που φαντάζουν βγαλμένοι απευθείας από κωμωδία -με αποκορύφωμα τον γκαφατζή Ότις. Γεγονός που θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει τον σκηνοθέτη της «Προφητείας» Richard Donner, αντ’ αυτού όμως προκύπτει μία υποδειγματική συνύπαρξη δράσης, χιούμορ, και έντονου ρομαντισμού, χάρη στην οποία καθίσταται το φιλμ άκρως απολαυστικό.
 

Ο Christopher Reeve κάνει εδώ την πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση και έκτοτε το όνομά του ταυτίζεται με το ρόλο του Σούπερμαν. Ενσαρκώνει τον ήρωα με μια ηθελημένη υπερβολή χάρη στην οποία τόσο ο ίδιος όσο και εμείς το καταδιασκεδάζουμε, ενώ εξίσου εύστοχη επιλογή αποτελεί και ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Gene Hackman στο ρόλο του Lex Luthor.
 

Μέσα σε όλα αυτά βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία πως το «Superman» διακρίνεται από μια συχνά υπερβολικά αισθητή αφέλεια. Αλήθεια όμως, θα μπορούσε αυτή να λείπει από μια ταινία όπου ο κεντρικός ήρωας διατηρεί την ταυτότητά του μυστική απλώς φορώντας ένα ζευγάρι γυαλιά;

Βαθμολογία: 3/5