
Παντελώς συνταγογραφημένη πλοκή και άκρως προβλέψιμες
εξελίξεις (και «ανατροπές») συνθέτουν ένα φιλμ του οποίου το σχετικά ενδιαφέρον
στόρι θα μπορούσε να περιέχει ψήγματα ψυχής αν είχε αντιμετωπιστεί με λίγο μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Όμως τα πάντα ακολουθούν με μαθηματική ακρίβεια
πολυφορεμένα κινηματογραφικά μοτίβα, έτοιμα για μαζική κατανάλωση από το
ευσυγκίνητο εφηβικό κοινό. Σε σημεία ούτε καν τα προσχήματα δεν κρατούνται, με
ορισμένους διαλόγους να σπάνε ρεκόρ cheesy προχειρότητας («Τα πάντα είναι άσχημα από κοντά» «Όχι εσύ»).
Ένας μη απαιτητικός έφηβος δύσκολα θα έχει λόγο να
παραπονεθεί, αφού σε εκείνον απευθύνεται η ταινία, και συνεπώς ίσως είναι άδικο
να είμαστε σκληροί απέναντί της. Τοποθετώντας τες όμως σε ένα ευρύτερο
κινηματογραφικό πλαίσιο, οι «Χάρτινες πόλεις» δεν ξεχωρίζουν σε τίποτα από τον μετριότατο
σωρό των νεανικών rom-coms -απλώς, τουλάχιστον, δεν
πέφτουν ούτε πολύ χαμηλότερα από αυτόν.
Βαθμολογία: 1.5/5
χαχαχα ειρωνεία όλα τα λεφτά:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά θέλω να πιστεύω ότι την έχω μετριάσει από παλιότερα :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή