«Παρά τρίχα» μια αληθινά καλή ταινία! Το «Θα μείνει μεταξύ
μας» έχει όλη τη feelgood,
«δροσερή» διάθεση μιας καλοκαιρινής κομεντί, μα ίσως να αποτελεί κάτι
περισσότερο. Διακρίνεται από ρεαλιστική υπόσταση και βάθος στους χαρακτήρες του,
τείνοντας να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα από τη μέση ταινία του είδους. Το
χάσμα των γενεών, η ζωή μέσα από τα μάτια του εφήβου και του μεσήλικα, η
πατρότητα, η οικογένεια θίγονται εύστοχα (παρότι με στοιχεία απλοϊκότητας
μερικές φορές) μέσα από τις διαφορετικές οπτικές γωνίες των χαρακτήρων, στους
οποίους το σενάριο εμβαθύνει με ευαισθησία, μέχρι και σε όρια ψυχανάλυσης (σε
εκείνον του Francois Cluzet).
Οι σεναριογράφοι Jean-Francois Richet και Lisa Azuelos δείχνουν
αγάπη προς τους ήρωές τους και το ίδιο κι ο θεατής, που μπορεί να γελάσει αλλά
και παράλληλα να ταυτιστεί μαζί τους, χάρη στην αληθινή τους διάσταση.
Χωρίς να τίθενται ποτέ οι βάσεις για κάποιο αριστούργημα, το
φιλμ σε κερδίζει με άνεση. Ό,τι όμως διακρίνεται εξαρχής ως αμελητέο
μικρο-ελάττωμα, εξελίσσεται τελικά σε μια φανερή συνολική αδυναμία. Τουτέστιν,
η μερική βιασύνη σε ορισμένα σημεία της ψυχολογικής διαδρομής των ηρώων
φανερώνει εντέλει έναν αμήχανα δομημένο αφηγηματικό ρυθμό: πιο σύντομο απ’ όσο
θα μπορούσε το αρχικό κομμάτι του παράνομου φλερτ (που περνά απότομα από την
υπαινικτικότητα στη σαφήνεια) και αναίτια τραβηγμένο σε διάρκεια το δεύτερο
κομμάτι των διλλημάτων και των ενοχών. Αποτέλεσμα αυτού, να αναλώσει το φιλμ τη
δραματική του δύναμη σε μια αμήχανη αφηγηματική κοιλιά, με κατάληξη ένα
αδικαιολόγητα πρόχειρο φινάλε, σαν διαδικαστικό συμμάζεμα των εκκρεμοτήτων για
να πέσουν γρήγορα οι τίτλοι τέλους.
Παρά τα ψεγάδια του όμως, το «Θα μείνει μεταξύ μας»
εσωκλείει την ψυχή μιας ταινίας τρυφερής και αληθινής, που ενδέχεται να μη
σβήσει από τη συναισθηματική σας μνήμη όσο γρήγορα θα περιμένατε. Αν οι
δημιουργοί εξέφραζαν μέχρι τέλους την ίδια βαθιά αγάπη προς τους χαρακτήρες
τους, θα μιλούσαμε ίσως για μια από τις «must» ταινίες του καλοκαιριού.
Βαθμολογία: 2.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου