Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Harry Potter and the Deathly Hallows: part 2 / Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου: μέρος Β (2011) - 3.5/5


Τελείωσε…

Η σειρά ταινιών που (μαζί με το «the Lord of the rings») σημάδεψε την περασμένη δεκαετία, έφτασε στο τέλος της και είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσω… Από την προβολή της ταινίας επέστρεψα γεμάτος ενθουσιασμό και συγκίνηση. Ήμουν αρχικά απαισιόδοξος για τα δύο parts του τελευταίου κινηματογραφικού επεισοδίου, μα τελικά αυτά όχι απλά δικαίωσαν κάθε προσδοκία μου, αλλά αποδείχτηκαν και ακόμα καλύτερα από το βιβλίο της Rowling! Η απαισιοδοξία μου βασιζόταν τόσο στο βιβλίο που είχε αρκετά αδύναμα σημεία, όσο και στην σκηνοθεσία του Γιέιτς, για την οποία φοβόμουν ότι δεν θα καθιστούσε το μεγάλο φινάλε όσο μεγαλόπρεπο όσο του άξιζε.

Για να μη μακρηγορώ, η ταινία εν ολίγοις είναι ακριβώς έτσι όπως έπρεπε να είναι.

Επιτέλους έχουμε έναν ωριμότατο David Yates να δίνει απαντήσεις σε όλα (σχεδόν) τα ερωτήματα χωρίς περιττές φλυαρίες και να παράγει εντυπωσιακές εικόνες και ικανοποιητικότατη δράση. Τηρώντας τις αναλογίες, περιορίζει εξαιρετικά εύστοχα το χιούμορ (από κάποιο σημείο και μετά δεν υπάρχει καθόλου) και διατηρεί τη σκοτεινή και απειλητική ατμόσφαιρα. Δεν παραδίνεται όμως στη δράση και δεν είναι αυτή που  καθιστά το φιλμ ένα από τα κορυφαία της δεκαετούς σειράς.


Ο τελευταίος Χάρι Πότερ αποδεικνύεται όχι μόνο ο θεαματικότερος, αλλά και ο πιο ουσιαστικά ανατρεπτικός και συγκινητικός. Αποκαλύπτονται αλήθειες που σοκάρουν, ο θεατής αναθεωρεί την άποψή του για κάποια σημαντικά πρόσωπα και παρακολουθεί τον Χάρι για πρώτη φορά να φοβάται, να λυγίζει και να ζητά από τους (νεκρούς) γονείς του να βρίσκονται στο  πλάι του. Φοβερά λυπηρή η απώλεια γνωστών αγαπημένων προσώπων και σπαρακτικά συγκινητική η σεκάνς αναμνήσεων…

Ακόμα και ο παντελώς άστοχος επίλογος του βιβλίου είναι εδώ παρουσιασμένος σε συγκινητικούς τόνους…

Πώς να μην σε αγγίξει τέτοια ανατροπή σε ό,τι ήξερες μέχρι τώρα, όχι ως προς την ιστορία, αλλά ως προς τους χαρακτήρες; Εδώ όλοι αποκτούν ρεαλιστικότερη, πιο ανθρώπινη υπόσταση. Τολμηροί φοβούνται, κακοί ξεκλειδώνουν ‘φωτεινές’ πτυχές του εαυτού τους (και το αντίστροφο), όλοι είναι τρωτοί, κανείς δεν είναι τέλειος…

Έτσι λοιπόν, μοιάζει απίστευτο ότι το απολαυστικό δεκαετές ταξίδι μαγείας και περιπέτειας δε θα συνεχιστεί, αλλά σίγουρα η ολοκλήρωσή του ήταν απολύτως ικανοποιητική. Δόθηκε το τέλος που του άξιζε, ένα τέλος σκληρό, αλλά όπως αρμόζει σε κάθε παραμύθι, τελικά αισιόδοξο…
Δε θα μπορούσα να μην φτιάξω μια λίστα με τις ταινίες της σειράς, ξεκινώντας από αυτήν που μου άρεσε περισσότερο και καταλήγοντας σε εκείνη που μου άρεσε λιγότερο...


Τhe Deathly Hallows: Part 2 / Οι Κλήροι του Θανάτου: Μέρος Β (2011) - 3.5/5








3 σχόλια:

  1. δυστυχώς δεν έχουμε την ίδια άποψη για την ταινία. Όμως συμφωνώ σε πολλά σχόλια σου και σε καποιες παρατηρησεις σου. ΑΜΑ ΘΕΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΟ

    http://kritikhcin.blogspot.com/2011/07/harry-potter-and-deathly-hollows-part-2.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι ότι οι απόψεις ποικίλλουν ανάμεσα σε αυτούς που έχουν διαβάσει και εκείνους που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο της Ρόλινγκ. Αν το είχες διαβάσει πιστεύω ότι θα σου άρεσε περισσότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 4/5 κι όχι 5/5 γιατί ανέκαθεν δεν μου άρεσε όλο αυτό το μαγικό, κακό μαγικό στον Χάρρυ, εν τούτοις ο Ρίκμαν είναι ο άνθρωπος μυστήριο και αρέσει... όσο για το τέλος... μήπως έτσι δεν ξεκίνησε; Ο Χάρρυ ήταν παιδί μάγων... τί άλλο περιμένατε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή