Παλιομοδίτικη ρομαντική ιστορία που, χωρίς να διαθέτει κάτι καινούριο ως θέμα, έχει ενδιαφέρον και επιχειρεί να προβληματίσει γύρω από την ανθρώπινη αδιαφορία για οτιδήποτε πέρα από το χρήμα, αλλά και την αξία της μόρφωσης. Το δεύτερο αρχικά μοιάζει με έναν εξαιρετικά επιτυχημένο στοχασμό, αλλά στη συνέχεια αναιρείται λόγω του μάλλον κοινότυπου και μισοδουλεμένου ρόλου της χλιαρής Γουίδερσπουν.
Τα βαγόνια της ταινίας κινδυνεύουν να εκτροχιαστούν από ευκολίες, αφελείς συμπτώσεις και ένα επίσης μισοδουλεμένο, αδύναμο φινάλε που παραπέμπει σε άλλα κλισεδιάρικα genres ταινιών. Αν θέλετε όμως τη γνώμη μου, το βασικό πρόβλημα της ταινίας είναι απλά ότι δεν θα τη θυμάστε την επόμενη μέρα.
Επειδή όμως είναι ό,τι πρέπει για μια βραδιά που δεν θέλετε να κάνετε κάτι το διαφορετικό, παρά να περάσετε ωραία, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι είναι μια πολύ εύπεπτη ταινία. Διαθέτει καλές ερμηνείες από τις δύο ανδρικές παρουσίες, τον Πάτινσον, που μετά το καλό «Remember me» αποδεικνύεται αξιόλογος ερμηνευτής, και τον βραβευμένο Βαλτζ, και τελειώνει με αρκετά συγκινητικό τρόπο (ικανοποιητικό για τους λάτρεις του είδους), δηλαδή απλώς μία ατάκα από τον Χολ Χόλμπρουκ («Into the wild»), που περιέχει όμως όλο το ζουμί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου