Όπως και στο «Danny the dog» ήταν έκδηλη η προσπάθεια του Λουί Λετεριέ να συνδυάσει δράση με δράμα, έτσι και εδώ, στην πρώτη του ταινία που δεν αποτελεί παραγωγή του Λικ Μπεσόν, ο γάλλος σκηνοθέτης προσπαθεί να εξανθρωπίσει τους χαρακτήρες του όσο μπορεί και να δημιουργήσει ένα δραματικό υπόβαθρο πίσω από τους φρενήρεις και περιπετειώδεις ρυθμούς του. Πράγμα το οποίο όμως έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με το εντελώς συμβατικό και σχηματικό σενάριο που εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στην δράση.
Αποτέλεσμα; Από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας κυριαρχεί μία υπερβολική σοβαροφάνεια, που, πέρα από το ότι κουράζει, κάνει τις χιουμοριστικές σκηνές του σεναρίου να μοιάζουν παντελώς εκτός τόπου και χρόνου και τις σκηνές δράσης παιδαριώδεις.
Έτσι κι αλλιώς, η παρουσία του Έντουαρτ Νόρτον από μόνη της καθιστά τον χάρτινο Μπρους Μπάνερ πολύ πιο ανθρώπινο απ’ όσο θα ήταν στο πρόσωπο ενός Έρικ Μπάνα πάλι, επομένως η αδικαιολόγητη σοβαροφάνεια του Λετεριέ τελικά δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στο έργο, αντιθέτως το επιβαρύνει.
Επιπλέον, στον «Hulk» του Ανγκ Λι, ο οποίος για μένα ήταν κλάσεις ανώτερος, τα CGI ήταν πολύ πιο προσεγμένα απ’ ό,τι εδώ –μάλιστα ο Hulk παρέπεμπε φυσιογνωμικά στον Έρικ Μπάνα, αντίθετα από τον καινούριο, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Νόρτον. Άτσαλες, λοιπόν, οι σκηνές που περιέχουν CGI και ιδίως το αφελές φινάλε, που παρουσιάζει το ίδιο πρόβλημα με το αντίστοιχο του «Iron man»: Σου δίνει την εντύπωση πως παρακολουθείς καρτούν με προεφηβικό target group…
Αποτέλεσμα; Από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας κυριαρχεί μία υπερβολική σοβαροφάνεια, που, πέρα από το ότι κουράζει, κάνει τις χιουμοριστικές σκηνές του σεναρίου να μοιάζουν παντελώς εκτός τόπου και χρόνου και τις σκηνές δράσης παιδαριώδεις.
Έτσι κι αλλιώς, η παρουσία του Έντουαρτ Νόρτον από μόνη της καθιστά τον χάρτινο Μπρους Μπάνερ πολύ πιο ανθρώπινο απ’ όσο θα ήταν στο πρόσωπο ενός Έρικ Μπάνα πάλι, επομένως η αδικαιολόγητη σοβαροφάνεια του Λετεριέ τελικά δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στο έργο, αντιθέτως το επιβαρύνει.
Επιπλέον, στον «Hulk» του Ανγκ Λι, ο οποίος για μένα ήταν κλάσεις ανώτερος, τα CGI ήταν πολύ πιο προσεγμένα απ’ ό,τι εδώ –μάλιστα ο Hulk παρέπεμπε φυσιογνωμικά στον Έρικ Μπάνα, αντίθετα από τον καινούριο, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Νόρτον. Άτσαλες, λοιπόν, οι σκηνές που περιέχουν CGI και ιδίως το αφελές φινάλε, που παρουσιάζει το ίδιο πρόβλημα με το αντίστοιχο του «Iron man»: Σου δίνει την εντύπωση πως παρακολουθείς καρτούν με προεφηβικό target group…
Βαθμολογία: 1.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου