Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Eperdument / Παράφορα (2016)

Παντρεμένος με παιδί διευθυντής γυναικείων φυλακών συνάπτει παράνομη σχέση με 20χρονη κρατούμενη, καταδικασμένη για έγκλημα φριχτό κι ανείπωτο -κυριολεκτικά: ποτέ δεν μαθαίνουμε τι είναι. Το ρομαντικό δράμα του Pierre Godeau μοιάζει να προσπαθεί να αφηγηθεί αυτήν την παράτολμη σχέση δημιουργώντας στον θεατή μια αίσθηση αβεβαιότητας και συνεπώς πιθανού κινδύνου στη σύγκριση των δύο μερών της ρομαντικής εξίσωσης: Από τη μία, ο επαγγελματικά και προσωπικά επιτυχημένος Jean του Guilaume Gallienne, ο οποίος ρισκάρει την πλήρη κατάρρευση οικογένειας και καριέρας, κι από την άλλη η νεαρή Anna της Adele Exarchopoulos, που όχι μόνο δεν έχει τίποτα να χάσει, αλλά κρίνεται από συγκρατούμενές της ως έντονα αναξιόπιστη κι από τις πράξεις της ως απρόβλεπτα επικίνδυνη. Η μη αποκάλυψη του εγκλήματός της λοιπόν συμβάλλει μάλλον σε μια απόπειρα ύφανσης ενός πέπλου μυστηρίου γύρω από τον χαρακτήρα της, έτσι ώστε τα κίνητρά της και η αυθεντικότητα του έρωτά της να παραμένουν αμφισβητήσιμα. Καλά όλα αυτά, απλώς θα υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν η ταινία μάς έδινε όντως κάποιον λόγο για να τα αμφισβητήσουμε…

Αντ` αυτού, είναι σχεδόν πάντα ξεκάθαρο πως η Exarchopoulos είναι παράφορα ερωτευμένη με τον Gallienne, άρα δεν κινούμαστε σε ιδιαίτερα απρόβλεπτες διαδρομές. Δεδομένου λοιπόν του ότι η ηρωίδα δεν είναι όσο αμφιλεγόμενη θα την ήθελε ο Godeau -μα παραμένει σαφώς πιο ενδιαφέρουσα απ` τον χαρακτήρα του Gallienne-, θα φάνταζε πιο εύστοχο να επενδυόταν περισσότερος χρόνος στη σκιαγράφηση της ηθικής της θέσης, της έγκλειστης καθημερινότητάς της και της σχέσης της με τη μητέρα και τις συγκρατούμενές της, παρά να ρίχνονται σε αυτά μόνο σύντομες ματιές περαστικού. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως ο χαρακτήρας του Gallienne και η προσωπική του ζωή δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα που να μην έχουμε δει μυριάδες φορές στο παρελθόν, το όλο εγχείρημα μοιάζει να εστιάζει αμήχανα στα λάθος σημεία. Σαν απόρροια των παραπάνω, η σχέση των δύο ηρώων αναλώνεται σε τετριμμένες παρεξηγήσεις και εύκολες, κλισέ περιφερειακές σκηνές (μελέτη λογοτεχνικού έργου που παραλληλίζεται με το θέμα τη ταινίας, ο Gallienne μεθά, βλέπει την Exarchopoulos στα πρόσωπα άλλων γυναικών και μπλέκει σε καυγά) για να καταλήξει στο φινάλε έως και σε μικρά δραματουργικά άλματα.

Ο Godeau, στη δεύτερη κινηματογραφική δουλειά του, φαίνεται να προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ρομάντζο ουσιαστικού δραματικού χαρακτήρα και κοινωνικού ρεαλισμού, κι αν τελικά το αποτέλεσμα δεν απομακρύνεται πραγματικά από ένα μασκαρεμένο κινηματογραφικό άρλεκιν, διασώζονται πάντα οι δύο χαρισματικοί πρωταγωνιστές, που σηκώνουν επιτυχημένα όλο το φιλμ στις πλάτες τους.

Βαθμολογία: 2/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου