Hypnotisoren / Ο υπνωτιστής (2012)

Οι Σκανδιναβοί μας έχουν συνηθίσει σε αξιοπρεπέστατα θρίλερ και ο «Υπνωτιστής», βασισμένος στο ομώνυμο best-seller και σκηνοθετημένος από τον έμπειρο (σε αμερικάνικες ταινίες) Lasse Hallstrom δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικό αστυνομικό θρίλερ, από αυτά όπου απολαμβάνεις να παρακολουθείς την εξέλιξη του μυστηρίου και να βυθίζεσαι κάτω από την υποβλητική ατμόσφαιρά τους (που εδώ αναδύεται μέσα από το γνώριμο κινηματογραφικά, ψυχρό σκανδιναβικό τοπίο).

Το φιλμ προσφέρει μια ικανοποιητική εμπειρία κινηματογραφικού μυστηρίου, αποδεικνυόμενο αρκετά ώριμο σκηνοθετικά κι ερμηνευτικά και ιδιαίτερα ανατριχιαστικό στις σκηνές των αρχικών, τουλάχιστον, φόνων και στη θέαση του κουκουλοφόρου δολοφόνου. Η υπόθεση αφορά την άγρια δολοφονία μιας οικογένειας, από την οποία επιζεί μόνο το ένα από τα δύο παιδιά, ο Josef, ενώ αποκαλύπτεται πως υπάρχει και μία ακόμη, μεγαλύτερη, εν ζωή αδελφή του τελευταίου, η οποία τίθεται υπό την προστασία της αστυνομίας για να αποφευχθεί πιθανή επίθεση του δολοφόνου εναντίον της.

Φυσικά, όπως εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ήδη από τον τίτλο, το στόρι απαιτεί την αποδοχή ή, έστω, τον συμβιβασμό, από μέρους του θεατή, με τον υπνωτισμό ως ισχύον μέσο αναζήτησης «χαμένων» στο υποσυνείδητο πληροφοριών. Από εκεί κι έπειτα, το μόνο πράγμα με το οποίο θα χρειαστεί να συμβιβαστεί ένας θεατής κατά την παρακολούθηση της ταινίας είναι ορισμένες αφέλειες που αποδυναμώνουν τη διασκευή του μυθιστορήματος από τους Vacirca και Hallstrom, όπως η κακοστημένη σεναριακή «μπλόφα» γύρω από την αδελφή του Josef (μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται για σοβαρό spoiler). Κατά τα άλλα, η εξέλιξη, παρότι λιγότερο σύνθετη απ’ ό,τι σε αντίστοιχες Σκανδιναβικής προέλευσης ταινίες του είδους, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ενώ υπάρχει σασπένς και, όπως προανέφερα, η απαιτούμενη ατμόσφαιρα. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων του «υπνωτιστή» Mikael Persbrandt και της Lena Olin είναι διακριτική, αλλά ικανοποιητική (σαφώς βοηθούμενη από τις καλές τους ερμηνείες), μάλλον ελλιπής όμως αυτή του Tobias Ziliacus.

Εν ολίγοις ένα ικανοποιητικό και αξιόλογο, όχι όμως και αξέχαστο, αστυνομικό θρίλερ.

Βαθμολογία: 2.5/5