Σίγουρα ευχάριστο και αρκούντως
ρομαντικό, το «Populaire» διαθέτει
ατμόσφαιρα εποχής, δυστυχώς όμως κουβαλά και αντίστοιχα κλισέ. Και είναι
βεβαίως αδύνατο να δρουν τα τελευταία πάντα θετικά, ενισχύοντας το νοσταλγικό κινηματογραφικό
ύφος με την αποτελεσματικότητα που το πέτυχαν στο υπέροχο «Artist». Στο φιλμ διακρίνονται
σημαντικές αφέλειες και όχι αρκετό χιούμορ για να τις αντισταθμίσει, παρότι η
διάθεση είναι όσο ανάλαφρα ρομαντική χρειάζεται. Το βασικό πρόβλημα όμως
εντοπίζεται ήδη στη γενική ιδέα, που επικεντρώνεται αδικαιολόγητα σε ένα
αδιάφορο success story μιας κοπέλας
της επαρχίας, η οποία θα αγωνιστεί για να αναδειχθεί πρωταθλήτρια στους
παγκόσμιους αγώνες… δακτυλογράφησης!
Οι σκηνές των αγώνων θα
ευνοήσουν μερικές στιγμές γέλιου, αλλά θα δημιουργήσουν και δύο ενοχλητικά
χοντροκομμένους χαρακτήρες των ανταγωνιστριών της ηρωίδας, ενώ αν υποτίθεται
ότι θα έπρεπε να προκαλούν κάποιου είδους αγωνία, η απόπειρα αυτή είναι μάλλον
γελοία. Ο Regis Roinsard και οι
συν-σεναριογράφοι του επιχειρούν δειλά να σαρκάσουν την πολυπόθητη «φανταχτερή»
επιτυχία ως ρηχή και πλασματική, μα αφενός δεν το κάνουν με σατιρικό χιούμορ
που θα μπορούσε να αποδειχθεί σαφώς πιο αποτελεσματικό και αφετέρου μάλλον
τελικά μαγεύονται κι οι ίδιοι από την επιφανειακή αυτή λάμψη που θα ήθελαν,
άτολμα, να στιγματίσουν.
Είναι δε μονάχα ιδέα μου ή τα
τελευταία χρόνια ολοένα και αυξάνονται οι επιρροές του γαλλικού από τον αμερικάνικο
κινηματογράφο;
Βαθμολογία: 2/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου