Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Les rivières pourpres / Πορφυρά ποτάμια (2000)

Εξαιρετικά ατμοσφαιρικό γαλλικό θρίλερ, με πολύ καλή σκηνοθεσία από τον Ματιέ Κασοβίτς. Αρχικά, η πλοκή είναι κατα- πληκτικά στημένη, το φιλμ ξεχειλίζει από μυστήριο, διαθέτει ανατριχιαστική ατμό- σφαιρα και είναι απερίγραπτα καθηλωτικό. Με λίγα λόγια, είχε κάθε προοπτική να αποτελέσει ένα νέο «Seven»!...

Δυστυχώς σιγά-σιγά αρχίζουν να δια- κρίνονται κάποια κλισέ, που δεν θα ενοχλούσαν, αν δεν ενισχύονταν όσο το στόρι εξελίσσεται. Εξ’ αιτίας τους, όχι μόνο μειώνεται το ενδιαφέρον του έργου, αλλά και οι ανατροπές του δεν εκπλήσσουν, παρόλο που δεν είναι ουτε κατά διάνοια προβλέψιμες... 

Η ταινία έχει έναν δυνατό άσσο στο μανίκι της: Το πρωταγωνιστικό της δίδυμο. Ο Ζαν Ρενό και ο Βενσάν Κασέλ, δύο, θα μπορούσαμε να πούμε, γίγαντες του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου, αλληλοσυμπληρώνονται και μοιάζουν με τις ιδανικότερες επιλογές για τους ρόλους τους, τους οποίους ενσαρκώνουν αληθινά εξαιρετικά.

Η ταινία ρίχνει μια αρκετά ξεχωριστή και πολύ εύστοχη ματιά στη διαστροφή του ανθρώπινου νου, που αξίζει να σημειωθεί. Γιατί δεν στέκεται μονάχα στο μυαλό ενός νοσηρού δολοφόνου, αλλά προβληματίζει σχετικά με την ίδια την κοινωνία που το γέννησε...

Αν και τα «Πορφυρά ποτάμια» θα μπορούσαν να αποτελούν ταινία σταθμό στο είδος του αστυ- νομικού θρίλερ, χάρη την κα- θηλωτική τους ατμόσφαιρα, την στιβαρή λογοτεχνική πρώτη ύλη και το εξαιρετικό πρωταγωνιστικό τους δίδυμο, δεν καταφέρνουν να δικαιώσουν απολύτως τις προ- σδοκίες που δημιουργούν στον θεατή. Ωστόσο, παραμένουν ένα πραγματικά ενδιαφέρον θρίλερ, που μάλιστα τροφοδοτεί τη σκέψη, μια και οι αληθινά ουσιαστικές, αν και μάλλον λάθος τοποθετημένες, ανατροπές του δεν αφήνουν ιδιαίτερα μεγάλα περιθώρια κατανόησης του φιλμ. Έτσι πρέπει κανείς να βάλει κάτω τα στοιχεία που του δόθηκαν ώστε να καταλάβει απολύτως τις μάλλον εσκεμμένα ανεπαρκής εξηγήσεις που προσφέρει το έργο…

Βαθμολογία: 3/5

6 σχόλια:

  1. Γεια σου Ψηλόκαρδε. Πρώτη φορά γράφω στο μπλογκ σου όπου το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον.
    Γενικά θα συμφωνήσω μαζί σου με τη διαφορά όμως ότι εμένα με χάλασε πολύ περισσότερο από την μέση κι έπειτα όπου όσο προχώραγε η ταινία προς το τέλος της άρχιζε επικίνδυνα να ξεφεύγει κυρίως με τις υπερβολές της και λιγότερο ως προς τα κλισέ της. Κι αυτό, κατά την γνώμη μου, γιατί ήθελε να είναι κάτι πολύ περισσότερο από ότι τελικά μπορούσε. Δηλαδή παγιδεύτηκε στο επικών τόνων story της.
    Το δεύτερο μέρος δεν μου άρεσε καθόλου.

    2/5: Έτσι κι έτσι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αν και δεν θυμάμαι πολλά μου αρεσε ο Ρενό κι ο Κασέλ... μου άρεσε κι η ταινία, γι' αυτό το 4/5...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Αργύρη! (το δικό μου όνομα ακούγεται απαίσια... :Ρ :/) Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια σου! Οι υπερβολές του έργου δεν με πείραξαν γιατί μου άρεσε πολύ η διάθεση για προβληματισμούς και ψιλοσυμβολισμούς που έκρυβαν.. Αλλά ναι, συμφωνώ μαζί σου.

    Παρασκευή, καλώς όρισες! :)
    Για μένα η ταινία ξεκίνησε με πολλές υποσχέσεις. Όντως για 4/5.. (ή και πιο πολύ..?) αλλά τελικά δυστυχώς δεν έφτασε το ύψος των προσδοκειών..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τους Ρενό και Κασέλ τους λάτρεψα!!!

    ..Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εμένα πάντως μου αρέσει το όνομά σου.

    Ναι όντως υπήρχε αυτή "η διάθεση για προβληματισμούς και ψιλοσυμβολισμούς" όπου κι εμένα μου άρεσε αυτό, αλλά απ' ότι φαίνεται υπερίσχυσαν οι ενοχλήσεις που είχα για τις υπερβολές του σεναρίου. Όπως του κάτσει του καθενός δηλαδή. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ε, έτσι γίνεται πάντα, καλώς ή κακώς, όπως του κάτσει του καθενός.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή