Les amants du Pont-Neuf / Οι εραστές της γέφυρας (1991)

  Οι «Εραστές της Γέφυρας» αποτελούν τη δημοφιλέστερη ταινία του Leos Carax (ο οποίος φέτος επέστρεψε μετά από χρόνια απουσίας στο κινηματογραφικό προσκήνιο με το αμφιλεγόμενο «Holy motors»), όπως και μία από τις ακριβότερες και, για πολλούς, καλύτερες ταινίες του γαλλικού κινηματογράφου. Ο Carax αφηγείται μια τρυφερή ερωτική ιστορία με κοινωνικό υπόβαθρο και πρωταγωνιστές δύο άστεγους ή με μοναδικό «σπίτι» τη γέφυρα Pont-Neuf. Οι άνθρωποι αυτοί (Juliette Binoche και Denis Lavant σε δύο εξαιρετικούς, όσο και βαθιά μελαγχολικούς ρόλους) θα βρουν την αγάπη ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν σπασμένα κομμάτια από τη ζωή που έχουν χάσει.

Το θέμα, πρωτότυπο και σκληρό, αλλά και με στιγμές εντυπωσιακής αισιοδοξίας, είναι πραγματικά ευαίσθητο και η ταινία συχνά ικανή να κοιτάξει βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν το κατορθώνει στο σημείο που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε. Ο λόγος είναι, καταρχάς, πως η σκηνοθεσία του Carax είναι υπερβολικά ψυχρή για τη ζεστή ιστορία της, υπερβολικά απόμακρη και αποστασιοποιημένη για το συναισθηματικά μεστό θέμα της. Συχνά δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για το εξωτερικό περιβάλλον των ηρώων, τους ήχους που ακούγονται και την κατάσταση που επικρατεί γύρω τους, παρά για τους ίδιους, τα λόγια τους και τα συναισθήματά τους. Κυρίως όμως, η έντονη εσωστρέφειά της είναι αυτή που καθιστά την ταινία πολλές φορές δυσνόητη (το τέλος μοιάζει με συρραφή από σχεδόν ασυνάρτητα, ατέλειωτα ψευδοφινάλε) και όχι τόσο συναισθηματικά προσιτή όσο καταφέρνει να γίνει σε ορισμένες, σχεδόν συγκλονιστικές στιγμές.

Βαθμολογία: 3/5