Snow White and the huntsman / Η Χιονάτη και ο κυνηγός (2012)

Πέρα από το γεγονός ότι είναι ασύγκριτα ανώτερο της σαφώς πιο παιδικής εκδοχής της Χιονάτης «Mirror mirror» της ίδιας χρονιάς, το «Snow White and the huntsman» εκπλήσσει ευχάριστα και ως ένα χορταστικότατο μπλοκμπάστερ. Δανειζόμενο εμφανώς από τη μυθολογία και το ύφος του «Lord of the rings», το φιλμ καταφέρνει να προσαρμόσει αποτελεσματικότατα το παραμύθι της Χιονάτης στα μέτρα μιας μεγαλοπρεπούς, σκοτεινής περιπέτειας επικής φαντασίας.

Αν και στο σενάριο δεν εντοπίζεται η παραμικρή έκπληξη (και το μάλλον απογοητευτικό φινάλε θα είχε ανάγκη από μία), η –για το είδος του φιλμ τέλεια- σκηνοθεσία του πρωτοεμφανιζόμενου Rupert Sanders αποτελεί το μεγάλο πλεονέκτημα και το αληθινά αξιοπρόσεκτο επίτευγμα αυτής της «Χιονάτης». Ο Sanders φαίνεται να ξέρει ακριβώς πώς να χειριστεί ένα μπλοκμπάστερ και κατορθώνει να διατηρήσει τη σοβαροφάνειά του στα ιδανικά επίπεδα. Σε ένα διάλλειμα από τη γενική «σκοτεινιά» του, το φιλμ περίπου στα μισά παίρνει μία πνοή αποφόρτισης και υιοθετεί για πρώτη φορά την αισθητική κλασικού παιδικού παραμυθιού, φτάνοντας στην κορύφωση της ψυχαγωγικής απόλαυσης που μπορεί μια ταινία του είδους να προσφέρει.

Βαθμολογία: 3/5