Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

The secret life of Walter Mitty / Η κρυφή του Γουόλτερ Μίτι (2013)

Κατ’ αρχάς, το υπέροχο βασικό στόρι θα μπορούσε να προορίζεται για μια αληθινά εξαιρετική ταινία. Η ιστορία του συμπαθούς ονειροπόλου Walter Mitty, που, με αφορμή μια επαγγελματική υποχρέωση, αποφασίζει να πραγματοποιήσει μια λυτρωτική έξοδο από την άχρωμη καθημερινότητά του, συνδυάζει την έμπνευση της κεντρικής της σύλληψης με την πηγαία ευαισθησία που χρειάζεται για να σε μαγέψει. Και εντέλει, το πετυχαίνει. Το γεγονός όμως πως η ταινία αποτελεί μια καθαρά χολιγουντιανή παραγωγή, με έκδηλα εμπορικό προσανατολισμό, είναι ο απλός λόγος που δεν αγγίζει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Μερικές εύκολες λύσεις, μικρές, μα καθόλου δυσδιάκριτες στιγμές σκηνοθετικής απλοϊκότητας ή υπερβολής, στα πλαίσια του εμπορικού συμβιβασμού, και λίγο πιο εύπεπτο απ’ όσο θα μπορούσε θέαμα δεν επιτρέπουν στην ταινία να ριζώσει μέσα σου ως μια βαθιά συγκινητική και, ίσως, αξέχαστη εμπειρία.

Με τη σκέψη, όμως, ή τη συναισθηματική επίδραση του φιλμ να μη σβήνει γρήγορα, δεν είναι τα όποια μικροελαττώματά του που μένουν στο νου. Ακόμα κι αν μάλλον θα λειτουργούσε καλύτερα ως ανεξάρτητη παραγωγή, η κινηματογραφική της δύναμη είναι ικανή να σε κάνει, ειλικρινά, να την ερωτευτείς. Ο Ben Stiller, παρά την αισθητά εμπορικής λογικής σκηνοθεσία του, δείχνει να νοιάζεται και να αγαπά τον ήρωά του. Εμφυσά στην ταινία ψυχή και μια έντονη ανθρωπιά, χωρίς να χάνει ποτέ το κέφι και την ευχάριστη διάθεσή του. Συνοδοιπόροι του Stiller (και του θεατή) σε αυτό το πανέμορφο ταξίδι προς την προσωπική απελευθέρωση είναι το έξυπνο χιούμορ των απολαυστικών ονειροπολήσεων του ήρωα, τα εκθαμβωτικά τοπία (οι σκηνές στα Ιμαλάια είναι σκέτη μαγεία), ο Sean Penn στον ομώνυμο ρόλο του περιπετειώδη Sean OConnel να αποτίει (ηθελημένα, λογικά) φόρο τιμής στο δικό του «Into the wild» και το υπέροχο «Space oddity» του David Bowie να παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του στόρι.

Αξίζει λοιπόν να αφήσετε τον WalterMajor Tom- Mitty να σας παρασύρει σε αυτό το απόλυτα ψυχαγωγικό και απολαυστικότατο ταξίδι ενηλικίωσης, μία από τις πιο ειλικρινείς στιγμές του αμιγώς εμπορικού αμερικανικού κινηματογράφου, που διαπνέεται από βαθιά αισιοδοξία και πίστη στον άνθρωπο.

Βαθμολογία: 3.5/5

3 σχόλια:

  1. Οι εικόνες και τα τοπία της ταινίας είναι εξαιρετικά και μέσα στο πνεύμα του περιοδικού κατά τη γνώμη μου. Πραγματικά εντυπωσιακές και πανέμορφες εικόνες που αξίζουν και τραβούν ακόμη περισσότερο τα βλέμματα στη μεγάλη οθόνη. Και η ιστορία ως ιδέα έχει πολύ καλές προοπτικές. Δυστυχώς όμως αυτές οι υπερβολές, όπως αναφέρεις, δεν αφήνουν την ταινία να απογειωθεί, θεωρώ. Σίγουρα όμως εντυπωσιάζουν.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ψηλόκαρδε,πραγματικά ανυπομονούσα να διαβάσω την κριτική σου πάνω σε αυτήν την ταινία.

    Ενώ η υπόθεση είναι καταπληκτική και ξεκινάει πάρα πολύ δυναμικά(ειδικά όταν ο χαρακτήρας ''χανότανε''στον κόσμο του,μαζί του ταξίδευα και εγώ)νιώθω πως προς το τέλος κάνει μια καμπύλη και γίνεται λίγο κλισέ.Δηλαδή θα την ήθελα στο τέλος να είναι λίγο πιο...σοβαρή.Βέβαια μπορεί να φταίω και εγώ,κάπως επηρεασμένη απο το Into the Wild,αλλα νομίζω πως ενώ ξεκινάει σοβαρά και διαφορετικά πολύ καταλήγει πολυ Hollywood.Θα συμφωνήσω πως είχε ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ πολύ καλές προοπτικές.

    Το χιούμορ ήταν πολύ έξυπνο,δεν ενιωσα να το παραέκανε ή να το εξευτέλισε,αντιθέτως ήταν έξυπνο και διακριτικό όπως θα έπρεπε.Απλα θα την ήθελα λίγο πιο ''δράμα'' (αν και ο σκοπός της κωμωδία)

    Όπως και να έχει,την ευχαριστήθηκα και μου άφησε μια αυρά φαντασίας και αισιοδοξίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαριόν και Εύα καλησπέρα!
    Αν της έλλειπε αυτό το καθαρά χολιγουντιανό προφίλ, πιστεύω πως θα την έβρισκα ίσως και αριστουργηματική! Όπως και να 'χει, εντυπωσιάστηκα με το πόσο τη σκεφτόμουν την επόμενη μέρα, έχοντας λάβει όλη την αισιοδοξία που η ταινία προσπαθεί να "δώσει".
    Α, και πέρα από τον David Bowie, οι Of monsters and Men και Jose Gonzalez στο soundtrack είναι απλά υπέροχοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή