The spectcular now (2013)

«Από τους σεναριογράφους του “(500) Μέρες με τη Σάμερ”» αναγράφει η αφίσα αυτού του indie νεανικού love-story ενηλικίωσης και αυτό από μόνο του αποτελεί έναν καλό λόγο για να σου κερδίσει το ενδιαφέρον. Και το «The spectacular now» είναι πράγματι μια ενδιαφέρουσα και, σε στιγμές, αξιοσημείωτα ειλικρινής ταινία, ακόμα κι αν δεν πρόκειται να σου μείνει αξέχαστη. Αρχικά, ένα σημαντικό στοιχείο πρωτοτυπίας αποτελεί ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή, ο οποίος δεν είναι ο συνήθης εσωστρεφής loser των περισσότερων εφηβικών ρομαντικών δραμεντί, αλλά ένας άκρως δημοφιλής και γεμάτος αυτοπεποίθηση 17άρης, με απόλυτη επιτυχία στις σχέσεις του με τα κορίτσια. Από εκεί κι έπειτα όμως, τα πράγματα ελάχιστα αποκλίνουν από ό,τι μας έχει συνηθίσει το είδος, με τη σκηνοθεσία του James Ponsoldt να κρίνεται μάλλον κοινότοπη, παρά την εύστοχη έμφασή της στο ρεαλισμό. Εκεί όμως όπου εντοπίζεται το βασικό μειονέκτημα του φιλμ, δεν είναι παρά στο σενάριο…

Τόσο η Aimee (Shailene Woodley), όσο και ο Sutter (Miles Teller) ζουν μόνο με τις μητέρες τους και αντιμετωπίζουν αμφότεροι προβλήματα στη σχέση τους με εκείνες. Η ιστορία της Aimee μπορεί να θεωρηθεί δευτερεύουσα και να δικαιολογηθεί η έλλειψη οποιασδήποτε εμβάθυνσης σε αυτή, όσον αφορά όμως σε εκείνη του Sutter, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ρηχή αντιμετώπισή της από το σενάριο. Η τελική έκβαση της σχέσης του Sutter με τη μητέρα του δεν αιτιολογεί γιατί η κόντρα μεταξύ τους φαινόταν αρχικά τόσο έντονη, αν η μόνη τους διαφωνία ήταν η άρνηση της μάνας να φέρει το γιο σε επαφή με τον πατέρα του. Σαν αποτέλεσμα, ο χαρακτήρας της μητέρας φαντάζει σεναριακά εντελώς παραμελημένος και αφελώς σχηματικός.

Ομολογουμένως, είναι άκρως ευπρόσδεκτη η προσπάθεια για μια ρεαλιστική αποτύπωση των σχέσεων μεταξύ των χαρακτήρων, όπως και διόλου αμελητέο «συν» το ότι ο πρωταγωνιστής σκιαγραφείται αρκετά ικανοποιητικά ώστε να μπορεί να φέρει έναν ενδιαφέροντα υπαρξιακό προβληματισμό αναφορικά με την ενήλικη ζωή που τον περιμένει. Μόνο που, όσο το φιλμ εστιάζει με ειλικρινές ενδιαφέρον στους χαρακτήρες των συμπαθών πρωταγωνιστών του, ξεχνάει κάτι εξαιρετικά σημαντικό για αυτούς: ότι πάνω απ’ όλα είναι ακόμη έφηβοι! Από ένα σημείο και μετά, δεν προβάλλεται σχεδόν καθόλου η στοιχειώδης καθημερινή τους ζωή και εσύ παρακολουθείς τον πρωταγωνιστή να πίνει σαν αλκοολικός, να οδηγά το αυτοκίνητό του, να έχει μια σχέση που θα ‘λεγες πως έχει κρατήσει χρόνια και να πηγαίνει με κουστούμι σε μεγαλίστικους «σχολικούς» χορούς, ενώ έχεις ξεχάσει πως επίσης πάει κάθε μέρα σχολείο και πως ζει ακόμα με τη μητέρα του –εδώ επανέρχεται ο μικρός κι επιφανειακός ρόλος αυτής. Και είναι περίεργο, σε μια ταινία όπου αναφέρεται επανειλημμένα –αλλά απολύτως επιδερμικά- το πόσο σημαντικό είναι να ζεις το τώρα και να ευχαριστηθείς τις τελευταίες στιγμές των νιάτων σου, να αισθάνεσαι πως πρωταγωνιστής είναι ένας αποκομμένος από το εφηβικό του περιβάλλον, απροσδιόριστης ηλικίας μικρομέγαλος.

Ηθελημένα πάντως, άφησα για το τέλος το μεγάλο ατού που διαθέτει η ταινία και το οποίο αποτελεί το λόγο που πραγματικά αξίζει να ξοδέψει κανείς μιάμιση ώρα για να την παρακολουθήσει: το πρωταγωνιστικό της δίδυμο. Χωρίς υπερβολές, ολόκληρη η ταινία στηρίζεται πάνω στον 26χρονο Miles Teller και την 22χρονη Shailene Woodley. Διαθέτοντας αμφότεροι ξεκάθαρα ατελείς φυσιογνωμίες -γεγονός που τους προσδίδει μεγάλη ανθρωπιά-, αλλά και μια υπέροχη μεταξύ τους χημεία, δίνουν ερμηνείες εκπληκτικής ωριμότητας. Ειδικά η Woodley είναι, ειλικρινά, συγκλονιστική. Πρόκειται για μια ερμηνεία που σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα, χάρη στην αφοπλιστική φυσικότητα με την οποία εκφράζει πολύπλοκα συναισθήματα με απόλυτο ρεαλισμό. Η Woodley φαίνεται να ζει πραγματικά το ρόλο της Aimee ή, μάλλον, να είναι η Aimee. Με την αξιέπαινη ερμηνευτική δύναμη των δύο, η ταινία αποκτά ουσία, λόγο ύπαρξης και ψυχή.

Εντέλει, το «The spectacular now» αποτελεί μια δραματικών τόνων ιστορία ενηλικίωσης, που είναι αρκετά ειλικρινής μεν, δεν καταφέρνει όμως να ξεχωρίσει στο είδος της. Όλη τη δύναμη της ταινίας, πάντως, στηρίζουν στις πλάτες τους οι Miles Teller και Shailene Woodley, βραβευμένοι αμφότεροι στο φεστιβάλ του Sundance για τις αληθινά καταπληκτικές ερμηνείες τους, απόδειξη της σπουδαιότητας του ρόλου των ηθοποιών σε μια κατά τ’ άλλα μάλλον μέτρια ταινία.

Βαθμολογία: 2.5/5