Υποψήφια
για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, η ιστορία του επαναστάτη και κρυφά ερωτευμένου
Ομάρ είναι μια αλυσίδα λαθών και διλημμάτων, παθών και προδοσίας. Πρόκειται
ουσιαστικά για μια δραματική περιπέτεια, όπου οι προδοσίες δεν εξαντλούνται
μόνο στο συνομοσιολογικό ενδιαφέρον, αλλά κρύβουν δραματικό βάρος. Καμιά πράξη
δεν είναι αυτομάτως κατακριτέα και κανένας χαρακτήρας απολύτως καλός ή κακός,
τουλάχιστον από την εκάστοτε κινηματογραφική οπτική γωνία. Η ιστορία
ανατρέπεται συνεχώς, είτε από απρόσμενες εξελίξεις, είτε από νέα λάθη των
ηρώων, ενώ ο θεατής μετατοπίζει το φταίξιμο από τον έναν χαρακτήρα στον άλλον.
Το απότομο τέλος θα μπορούσε να απορριφθεί από κάποιους ως εύκολος
εντυπωσιασμός, μάλλον όμως στοχεύει στο να προκαλέσει το θεατή να αναλογιστεί
την εσωτερική κατάσταση του Ομάρ, αλλά και, για μία ακόμη φορά, όλη την
ιστορία.
Όλα
αυτά τοποθετημένα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη του σήμερα. Οποιαδήποτε ταινία
έκανε έστω και μια μικρή προσπάθεια να αποτυπώσει τις οπισθοδρομικές αυτές
συνθήκες θα άξιζε την προσοχή μας, μα εδώ έχουμε επιπλέον ένα φιλμ προσιτό στο
ευρύ κοινό κι όχι κάτι δύσκολο ή εξεζητημένα καλλιτεχνικό. Έτσι προτείνεται
–και αξίζει- για κάθε γούστο. Αξιοσημείωτες είναι, τέλος, οι σκηνές της
καταδίωξης του πρωταγωνιστή από την αστυνομία. Εντυπωσιακά σκηνοθετημένες και
έντονα αγωνιώδεις.
Βαθμολογία: 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου