Η
διακωμώδηση των ταινιών τρόμου αποτελεί, κατ’ εμέ, ένα θέμα που, λίγο ή πολύ,
είναι από μόνο του εξαιρετικά ενδιαφέρον, αν όχι πάντοτε απολαυστικό. Το «Hotel Transylvania» λοιπόν παίρνει
τον Δράκουλα, τον Φρανκενστάιν και πολλά άλλα γνωστά ή μη κινηματογραφικά
τέρατα και, δίνοντάς τους καθαρά κωμική μορφή, τα καλεί να συνυπάρξουν σε ένα story με όχι απολύτως πρωτότυπη, αλλά σίγουρα ευρηματική
κεντρική ιδέα την σχέση ανθρώπων και τεράτων, ιδωμένη από την οπτική γωνία των
τελευταίων. Τα παρουσιάζει εξίσου απειλούμενα από το ανθρώπινο είδος, όσο
ισχύει και το αντίθετο. Έτσι, το ξενοδοχείο του τίτλου αποτελεί το ασφαλές
καταφύγιο των τεράτων, το μέρος όπου δεν κινδυνεύουν από τους εχθρικούς ανθρώπους…
Στον
τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί η ιστορία, μπορεί να μη βρείτε ιδιαίτερες καινοτομίες
(το φινάλε φαντάζει βγαλμένο από γλυκανάλατη αμερικάνικη κομεντί) ούτε άμεσες
αναφορές σε ταινίες τρόμου, όπως εκείνες του πρόσφατου «ParaNorman», θα διακρίνετε όμως σίγουρα μια άκρως
κεφάτη και απολαυστική σκηνοθεσία, πολύ έξυπνο χιούμορ και πολυάριθμα ξεκαρδιστικά
γκαγκ. Σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον που αυτόματα προκαλεί η υπόθεση της
ταινίας, η επιτυχία της (και η διασκέδασή σας) είναι εγγυημένη.
Θα
ήταν, παρόλα αυτά, σαφώς προτιμότερο αν υπήρχε μεγαλύτερη τόλμη, τόσο ως προς
την αποφυγή των αναμενόμενων κλισέ, όσο και για την αξιοποίηση ευκαιριών που
προσφέρονται απλόχερα από τον κεντρικό άξονα της ιστορίας, αλλά μένουν (σχεδόν)
εξολοκλήρου ανεκμετάλλευτες, όπως η προβολή της… τερατώδους φύσης του
ανθρώπινου είδους.
Βαθμολογία: 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου