Υπάρχει λόγος που το εύρημα της
«found-footage» ταινίας χρησιμοποιείται –και συναντά επιτυχία- σε ταινίες
τρόμου. Η αίσθηση της αμεσότητας και του ρεαλισμού που προσφέρει η χειροκίνητη,
«ερασιτεχνική» κινηματογράφηση κάνει τον τρόμο να μοιάζει πιο αληθινός και πιο
κοντά στον θεατή. Στην κωμωδία, τώρα, ο ρεαλισμός έρχεται σε βάρος της, αφού,
για να προκαλέσει γέλιο, στηρίζεται ως επί το πλείστον σε εξωπραγματικές
καταστάσεις, συχνά μάλιστα όσο το δυνατόν πιο εξωφρενικές.
Στο «Project X», η επιβαλλόμενη αληθοφάνεια καταπνίγει
την όποια (έτσι κι αλλιώς περιορισμένη) κωμικότητα και κάθε φορά που το φιλμ
παρεκτρέπεται λίγο από την πραγματικότητα φαντάζει αφελές και χαζοχαρούμενο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το υπερβολικό στα όρια της γελοιότητας φινάλε.
Εδώ που τα λέμε κιόλας, σιγά το
ρεαλισμό… Από την αρχή ως το τέλος της, η ταινία είναι καθαρά μια αμερικάνικη
κωμωδία. Πράγμα που αναιρεί, στην τελική, το ανούσιο εισαγωγικό σημείωμα-απάτη
που προσπαθεί, για κάποιο λόγο, να πείσει το θεατή πως όσα πρόκειται να
παρακολουθήσει είναι αληθινά, τη στιγμή που ο χαρακτήρας που υποτίθεται πως βρίσκεται
πίσω από την κάμερα και τραβάει όσα προβάλλονται, υφίσταται μόνο όταν τον
θυμάται ο σκηνοθέτης…
Μιας και εξ’ αρχής λοιπόν
καθίσταται σαφές πως το «επικό» αυτό πάρτυ της ιστορίας δεν θα καταφέρει να σας
ρίξει δα και στο πάτωμα από τα γέλια, ίσως ούτε καν σας κάνει να ακουστείτε
λίγο, πού ποντάρει, εν ολίγοις; Εμφανώς, στην ξέφρενη διασκέδαση και στον
«απόλυτο» χαβαλέ. Αλλιώς, επιχειρεί να δώσει σάρκα και οστά στη μεγαλύτερη,
ίσως, εφηβική φαντασίωση. Μάλλον όμως παραείναι μεγάλα τα λόγια αυτά, γι’ αυτό
και σωστότερη θα φάνταζε η αναδιατύπωση της άνωθεν δήλωσης: Αλλιώς, επιχειρεί
να έλξει αρκετά το ενδιαφέρον του εφηβικού κοινού ώστε να στηρίξει πάνω του τη
σιγουριά της εισπρακτικής επιτυχίας του. Και εδώ είναι που τίθεται το
καλλιτεχνικό ζήτημα. Η ταινία ποτέ δεν φανερώνει άλλες προθέσεις πέρα από τις
κερδοφόρες ελπίδες της, ποτέ δεν μοιάζει πως θέλει με ειλικρίνεια να αγγίξει τη
την ψυχολογία των νέων, ποτέ δεν δείχνει σημάδια ψυχής. Ούτε και, τελικά, είναι
τόσο «ανεβαστική» όσο θα ήθελε…
Βαθμολογία: 1.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου