The Lorax / Λόραξ (2012)

Το «Despicable me» αποτελεί για εμένα, αν όχι το καλύτερο, σίγουρα ένα από τα καλύτερα δείγματα ταινίας ψηφιακού animation των τελευταίων χρόνων. Δύο χρόνια μετά, οι δημιουργοί του διασκευάζουν ένα μυθιστόρημα του Δρα Seuss και, παρότι έχοντας σηκώσει τον πήχη πολύ ψηλά, κάθε άλλο παρά απογοητεύουν.

Αν το «The Lorax» χάνει από κάπου, είναι στο αισθητικό του κομμάτι –φαντάζει σχεδιασμένο με υπερβολική απλοϊκότητα και παιδικότητα. Τα υπέροχα μηνύματά του από την άλλη, το καθιστούν, για το παιδικό κοινό, αυτομάτως must, αλλά και ένα άκρως απολαυστικό παραμύθι για τους ενήλικους συνοδούς –με εξαίρεση (κάποια από) τα υπερβολικά παιδικά μουσικοχορευτικά του. Συνολικά αποτελεί μία ταινία ηχηρά οικολογική, αλλά και βαθιά ανθρώπινη, γεμάτη με κοινωνικά σχόλια.

Το στόρι μιλά για μία -εφιαλτική- πόλη εγκλωβισμένη σε τείχη, όπου τα πάντα, ακόμα και τα δέντρα, είναι ηλεκτρονικά και οι κάτοικοι έχουν υποστεί αρκετή πλύση εγκεφάλου ώστε να νομίζουν πως το μέρος στο οποίο ζουν είναι ιδανικό, τη στιγμή που ακόμα και το πιο αυτονόητο πράγμα, ο αέρας, αποτελεί εμπορεύσιμο προϊόν!

Σε μία αληθινά ευρηματική σεκάνς, παρακολουθούμε πώς στο παρελθόν καταστράφηκε το περιβάλλον, βλέποντας έναν από τους βασικούς ήρωες να ηγείται της υλοτομίας κάθε υπάρχοντος δέντρου, υπό τους ήχους των απενοχοποιημένων στίχων «Κακό δεν ξέρω τι θα πει»! Πανέξυπνο εύρημα ώστε να αποφευχθεί τυχόν επιβάρυνση της ατμόσφαιρας, αλλά και να μιλήσει ξεκάθαρα και με εύστοχα ειρωνικό τρόπο για την ανελέητη ανθρώπινη απληστία που θολώνει μυαλό και συνείδηση…

Βαθμολογία: 4/5