Like crazy / Ιστορία αγάπης (2011)

Φεύγοντας με διακρίσεις από το Φεστιβάλ του Sundance αλλά περνώντας, εν συνεχεία, μάλλον απαρατήρητο, το ρομαντικό «Like crazy» φτάνει τελικά στην Ελλάδα με χρονοκαθυστέρηση και κατευθείαν σε DVD. Κρίμα να μην δοθεί στην αξιόλογη αυτή ταινία η ευκαιρία να εκτιμηθεί, έστω κι αν αυτό θα γινόταν από ένα μάλλον περιορισμένο κοινό. Ομολογουμένως, το «Like crazy» αποτελεί μια ταινία εύκολα απορριπτέα. Ταυτόχρονα όμως, είναι και στ’ αλήθεια ερωτεύσιμη…

Κατανοητή είναι η επικριτική στάση απέναντι στο φιλμ, την οποία προσωπικά θα απέδιδα στο γεγονός πως αυτό επιχειρεί μέσα στα ενενήντα λεπτά που διαρκεί να καλύψει μία χρονική έκταση αρκετών ετών. Ως αποτέλεσμα, διακρίνεται η ανάγκη να «τρέξει» μπροστά, μην έχοντας προλάβει να εμβαθύνει ιδιαίτερα και να επιτύχει την επαρκή συναισθηματική ταύτιση του θεατή. Λογικό επίσης χλιαρές αντιδράσεις να προκαλέσει ο τρόπος με τον οποίο ο Drake Doremus κλείνει την ταινία του, ο οποίος μοιάζει απότομος, ασαφής και σίγουρα όχι ικανοποιητικός.

Προσωπικά, παρόλα αυτά, ομολογουμένως ανήκω στην δεύτερη κατηγορία, αυτή δηλαδή των θεατών που αισθάνθηκαν το φιλμ να τους αγγίζει βαθιά. Και σε αυτό οφείλεται τόσο ο εξαιρετικά δυνατός του ρεαλισμός και οι τρυφερές, γεμάτες μεταξύ τους χημεία ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές (στην σύντομη εμφάνισή της, η Jennifer Lawrence πραγματικά γεμίζει την οθόνη, διατηρώντας ακέραιο εκείνον τον δυναμισμό που την ανέδειξε στο «Winter’s bone»), όσο και κάτι άλλο, κατ’ εμέ σημαντικότερο από τα παραπάνω. Ο λόγος για την αίσθηση πως ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Drake Doremus είναι στ’ αλήθεια ερωτευμένος με την δημιουργία του, πως διηγείται αυτήν την ιστορία με αμέριστη αγάπη, σαν να πρόκειται για την δική του ζωή ή σαν η ταινία να αποτελούσε ανέκαθεν όνειρο ζωής για αυτόν. Πράγματι, αυτή, από την αρχή μέχρι το τέλος της, μοιάζει αφοπλιστικά ειλικρινής. Αρκετά, θα έλεγα, ώστε να σε καθιστά πρόθυμο να την αγαπήσεις αληθινά, ακόμα κι αν μοιάζει να μην σου δίνει την απόλυτη δυνατότητα να το κάνεις…

Βαθμολογία: 3.5/5