Ποτέ δεν είχα τη σειρά της «Μαδαγασκάρης» σε μεγάλη εκτίμηση και συνεπώς οι προσδοκίες μου από το τρίτο αυτό μέρος δεν ήταν ακριβώς υψηλές. Εξού και ο λόγος που, ειλικρινά, εξεπλάγην. Μάλιστα, συγκρίνοντάς το, σχεδόν αναπόφευκτα λόγω κοινής εταιρίας παραγωγής, με το πρόσφατο τέταρτο Ice Age, η νέα «Μαδαγασκάρη» δεν μπορεί παρά να προηγείται για χιλιόμετρα...
Οι -σχεδιασμένοι με μία καρτουνίστικη αναληθοφάνεια που αρμόζει πιο πολύ σε κινούμενα σχέδια δύο διαστάσεων- ήρωες της Dreamworks στην τελευταία τους περιπέτεια γνωρίζουν μια σειρά από ολοκαίνουριους (θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί στην πραγματικότητα τους έχουμε ξαναδεί αμέτρητες φορές...) χαρακτήρες, για χάρη των οποίων αφαιρείται κινηματογραφικός χρόνος από την πρωταγωνιστική παρέα. Παρότι μέχρι το μεδούλι κλισέ, ωστόσο οι εν λόγω χαρακτήρες παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία της ταινίας και έχουν, αν μη τι άλλο, πλάκα όσο κι ενδιαφέρον. Το ατού της τρίτης «Μαδαγασκάρης» γενικότερα είναι ότι χωρίς, σε καμία των περιπτώσεων, να αποποιείται τα κλισέ που της επιβάλλει το είδος, φαντάζει στο κάθε λεπτό της δημιουργημένη με πραγματικό κέφι. Είναι, συν τοις άλλοις, αρκετά καλογραμμένη ώστε ακόμα και οι εξαρχής αναμενόμενες έως απαραίτητες (ασχέτως αν προσωπικά τις βρίσκω περιττές) «συγκινητικές» στιγμές κατορθώνουν να γίνουν πράγματι αρκούντως συγκινητικές. Το χιούμορ της είναι συχνά ενήλικο και ξεκαρδιστικό, η ποικιλία των μουσικών της επιλογών (από Edith Piaf μέχρι Katy Perry!) απολαυστικά προσεγμένη και η ταινία, εντέλει, αποδεικνύεται αληθινά διασκεδαστική!
Βαθμολογία: 3/5
Οι -σχεδιασμένοι με μία καρτουνίστικη αναληθοφάνεια που αρμόζει πιο πολύ σε κινούμενα σχέδια δύο διαστάσεων- ήρωες της Dreamworks στην τελευταία τους περιπέτεια γνωρίζουν μια σειρά από ολοκαίνουριους (θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί στην πραγματικότητα τους έχουμε ξαναδεί αμέτρητες φορές...) χαρακτήρες, για χάρη των οποίων αφαιρείται κινηματογραφικός χρόνος από την πρωταγωνιστική παρέα. Παρότι μέχρι το μεδούλι κλισέ, ωστόσο οι εν λόγω χαρακτήρες παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία της ταινίας και έχουν, αν μη τι άλλο, πλάκα όσο κι ενδιαφέρον. Το ατού της τρίτης «Μαδαγασκάρης» γενικότερα είναι ότι χωρίς, σε καμία των περιπτώσεων, να αποποιείται τα κλισέ που της επιβάλλει το είδος, φαντάζει στο κάθε λεπτό της δημιουργημένη με πραγματικό κέφι. Είναι, συν τοις άλλοις, αρκετά καλογραμμένη ώστε ακόμα και οι εξαρχής αναμενόμενες έως απαραίτητες (ασχέτως αν προσωπικά τις βρίσκω περιττές) «συγκινητικές» στιγμές κατορθώνουν να γίνουν πράγματι αρκούντως συγκινητικές. Το χιούμορ της είναι συχνά ενήλικο και ξεκαρδιστικό, η ποικιλία των μουσικών της επιλογών (από Edith Piaf μέχρι Katy Perry!) απολαυστικά προσεγμένη και η ταινία, εντέλει, αποδεικνύεται αληθινά διασκεδαστική!
Βαθμολογία: 3/5
Κι εμένα μου άρεσε πολύ! Πέρασα απίθανα παρακολουθώντας την! Η δεύτερη ταινία της σειράς ήταν η πιο απογοητευτική και αναμφισβήτητα αυτή εδώ είναι η καλύτερη! Το 4ο Ice Age δεν το έχω δει αλλά έχω ακούσει καλά λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου με βρίσκει σύμφωνη! :)
Γεια σου Δήμητρα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη Μαδαγασκάρη, ειλικρινά περίμενα να δω μπούρδα και ειλικρινά, τελικώς, καταδιασκέδασα! Στο Ice Age -με εξαίρεση την πρώτη σεκάνς του Σκρατ- γελούσα μηχανικά...
Χάρηκα πολύ με το σχόλιό σου:)