Red Hill (2010)

Αν έχετε δει την καταπληκτική ταινία μικρού μήκους «Signs», τότε θα ξέρετε τον δημιουργό της, τον Patrick Hughes. Η συγκεκριμένη δωδεκάλεπτη ταινία ήταν μοναδική γιατί κατόρθωσε να μετατρέψει μία απλή, καθημερινή ιστορία σε έναν συναρπαστικό κατακλυσμό συναισθημάτων γύρω από ένα συγκινητικό love story. Κατάφερε να πει μέσα σε δώδεκα μόνο λεπτά και με τον πιο απλό τρόπο όσα αδυνατούν να πουν τόσες και τόσες ρομαντικές ταινίες μεγάλου μήκους.

Προφανώς ήμουν λοιπόν πολύ περίεργος για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Hughes, το «Red Hill». Και απογοητεύτηκα πλήρως…

Κάτι μεταξύ ενός slasher θρίλερ και ενός νεο-γουέστερν, το «Red Hill» ακολουθεί κατά γράμμα τη συνταγή «ισόβια φυλακισμένος δολοφόνος δραπετεύει και ζητάει μανιασμένα εκδίκηση από τους υπεύθυνους της φυλάκισής του». Αυτό και τίποτα παραπάνω. Τα πάντα έχουν ξαναειδωθεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν, τόσες που πλέον αντί για σασπένς, το φιλμ προκαλεί ανέλπιστη ανία, αφού ο θεατής ξέρει ακριβώς τι πρόκειται να συμβεί και δεν υπάρχει πραγματικά κανένα ενδιαφέρον. Μια μικρή εξαίρεση αποτελεί η ενδιαφέρουσα “ανταλλαγή ρόλων” μέσω μιας ανατροπής προς το τέλος, η οποία όμως ελάχιστα βελτιώνει την κατάσταση. Το σενάριο είναι ειλικρινά ανύπαρκτο, ενώ αντί για χαρακτήρες, υπάρχουν πρόσωπα προορισμένα εξ’ αρχής για εκτέλεση.

Πρέπει βεβαίως να αναφερθώ και σε κάποια λιγότερο μελανά σημεία του αποτυχημένου κινηματογραφικού αυτού κατασκευάσματος το οποίο ήδη, μία μέρα μετά, είναι σαν μην το είδα ποτέ. Η μουσική είναι πολύ όμορφη, ταιριάζει ιδιαίτερα με την προσεγμένη φωτογραφία και η αρκετά αργή και ήρεμη σκηνοθεσία μοιάζει να διαθέτει προοπτικές σε κάποια τυχερή μελλοντική στιγμή. Ίσως, να αποδείξει ότι αξίζει…

Βαθμολογία: 1/5