The Dark Knight rises / Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η επιστροφή (2012)

Δυστυχώς, απογοητεύτηκα… Τι να κάνουμε, όταν έχουν προηγηθεί δύο υπεράνω κάθε προσδοκίας ταινίες, είναι φυσιολογικό οι απαιτήσεις από το φινάλε της τριλογίας να έχουν εκτιναχθεί στον αέρα… Παρότι δεν το περίμενα, με λύπη διαπίστωσα πως ο (πολύ αγαπημένος μου) Nolan δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες αυτές…

Ο ίδιος ο Βρετανός σκηνοθέτης (πιθανότατα αποσκοπώντας απλώς στην προώθηση της ταινίας του) δήλωσε πως δεν θα επιστρέψει για έναν τρίτο Batman, εάν το σενάριο δεν είναι εξίσου καλό, αν όχι καλύτερο, από εκείνο του «The Dark Knight». Εν τέλει, θεωρώ τουλάχιστον σαφή την προσπάθεια του Nolan να δώσει στο «The Dark Knight Rises», όπως και στην προηγούμενη ταινία, την αίσθηση της πραγματικής πρωτοτυπίας, για το είδος που υπηρετεί, και βαθύτερους προβληματισμούς. Επειδή όμως τα θέματα με τα οποία επιλέγει να ασχοληθεί χρειάζονται πολύ περισσότερη τόλμη απ’ όση δύναται να τους προσφέρει ένα blockbuster κάτω από τους εμπορικούς του όρους, ο νέος «Σκοτεινός Ιππότης» μένει τελικά στα ρηχά.

Για την ακρίβεια, ένιωσα πως το φιλμ, μέσα στην υπερβολική φιλοδοξία του, κινούταν παράλληλα σε δύο άξονες. Από τη μία, σε αυτόν της επιθυμίας να αποδειχθεί πράγματι καινοτόμο ως blockbuster. Δείχνοντας έκδηλα την επιρροή του από την παγκόσμια οικονομική αλλά και ιδεολογική κρίση των ημερών μας, βάζει τον δισεκατομμυριούχο Bruce Wayne να χρεοκοπεί και την Wayne Enterprises να πτωχεύει, ενώ, με εργαλείο τον επιβλητικότατο Bane του Tom Hardy, κάνει έναν (τελικώς επιπόλαιο) στοχασμό γύρω από τον αναρχισμό.

Από την άλλη, ο δεύτερος άξονας είναι αυτός της ακόρεστης σε δράση και όσο το δυνατόν πιο θορυβώδους και εντυπωσιακής οπτικά περιπέτειας. Κατανοητό, ως ενός σημείου, μιας και η ταινία πρόκειται για το μεγάλο φινάλε μίας τριλογίας που σχεδόν σίγουρα θα γράψει ιστορία, όμως η υπερφιλόδοξη προσπάθεια του Nolan να πετύχει την τέλεια ισορροπία μεταξύ των εν λόγω δύο «αξόνων» καταλήγει σε μία απογοητευτικά επιφανειακή αντιμετώπιση. Ως αποτέλεσμα, το φιλμ αδυνατεί να πείσει, τόσο στον τομέα της ιδεολογίας και των προβληματισμών του, όσο και σχετικά με τα κίνητρα των κακών, τους διαλόγους, τις σχέσεις του Christian Bale με τους υπόλοιπους χαρακτήρες αλλά και πολλά σημεία της ιστορίας του.

Για πρώτη φορά στον κατά Nolan Batman, διέκρινα ορισμένα κενά, ευκολίες, ακόμα και (η πιο δυσάρεστα αναπάντεχη έκπληξη) κλισέ! Στην πραγματικότητα, εντοπίζοντας όσα έχω προαναφέρει σε κάποιο συνηθισμένο blockbuster, μάλλον κάθε άλλο παρά παράπονο θα είχα, μα εδώ μιλάμε για έναν σκηνοθέτη ο οποίος έχει αποδείξει πολλές φορές τις ικανότητές του και μας έχει προσφέρει αληθινά αξιομνημόνευτες στιγμές εμπορικού κινηματογράφου. Δεν θεωρώ τον τρίτο Batman μία από αυτές. Μπορεί όντως να απομακρύνεται από τον όρο της super-hero ταινίας, για να κινηθεί όμως (τελικά) περισσότερο προς την εκκωφαντική περιπέτεια καταστροφής, παρά προς ένα ποιοτικότερο απ’ ότι συνήθως θέαμα.

Μακράν η κατώτερη ταινία της τριλογίας, κατά την προσωπική μου άποψη, και η πρώτη φορά που ο  Christopher Nolan με απογοήτευσε…

Όλες οι φετινές blockbusterικές ελπίδες τώρα πέφτουν στο «Hobbit»…

Βαθμολογία: 2.5/5