Spider-man 2 (2004)

Να λοιπόν που ό,τι έλειπε από τον πρώτο Spider-man, θα το βρείτε εδώ! Φαίνεται πως όλοι κατάλαβαν πόσο λάθος ήταν να ανατεθεί το σενάριο της κινηματογραφικής μεταφοράς του διασημότερου ήρωα της Marvel στον David Koepp και αυτήν τη φορά ο (παραδόξως επιτυχημένος) σεναριογράφος αντικαταστάθηκε από τον δύο φορές βραβευμένο με Όσκαρ Alvin Sargent.

Η διαφορά είναι τουλάχιστον αισθητή. Αφιερώνεται αληθινά πολύς χρόνος στους χαρακτήρες και τη ζωή τους, σε σημείο μάλιστα σχεδόν να ξεχνάς την ύπαρξη του κακού (!), διαθέτοντας διάλογους ασύγκριτα πιο ουσιαστικούς από εκείνους της πρώτης ταινίας. Ακόμα και στη δράση όμως, δεν παραλείπεται να αφεθεί λίγος χώρος για επιτυχώς δοσμένα αλτρουιστικά μηνύματα! Απολύτως λειτουργικό αποδεικνύεται και το ωριμότερο και (πολύ) περισσότερο αυτή τη φορά χιούμορ, το οποίο χρησιμοποιείται εύστοχα για την περιγραφή της ατυχίας που κυνηγά την ανθρώπινη πλευρά του Spider-man, αποφεύγοντας έτσι η ταινία να πλατειάσει ασχολούμενη με τα προβλήματα του πρωταγωνιστή της. Ειδική αναφορά στην απολαυστικότατη σεκάνς με την μουσική υπόκρουση του «Raindrops keep falling on my head»…

Γενικώς, αν εξαιρεθούν ο συχνά ανεπαρκής Maguire και οι ενοχλητικές στριγκλιές της Dunst στο φινάλε, τα πάντα δουλεύουν καλύτερα απ’ ό,τι στην πρώτη ταινία. Από την αποτελεσματικότερη ροή της πλοκής μέχρι το με προσοχή τοποθετημένο soundtrack από τον Danny Elfman και τις εντυπωσιακότατες σκηνές δράσης –αποκορύφωμα φυσικά η καθηλωτική σκηνή του τρένου που σε αφήνει κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα! Ας είμαστε βέβαια ειλικρινείς, οι δικαιολογίες για να περάσει το φιλμ στη δράση δεν πολυ-πείθουν… Παρόλα αυτά, το «Spider-man 2» είναι ό,τι ακριβώς δεν ήταν η πρώτη ταινία δύο χρόνια πριν: Διατηρεί, στο μεγαλύτερο μέρος του, την ανθρώπινη πλευρά των χαρακτήρων του σε πρώτο πλάνο, αποφεύγοντας με το χιούμορ του τη σοβαροφάνεια και διαθέτοντας, πάντα, ικανοποιητικότατη δράση! Όσο απογοήτευσε η πρώτη ταινία, εν ολίγοις, άλλο τόσο ενθουσιάζει η δεύτερη!

Βαθμολογία: 3/5