Spider-man (2002)

Η μεγάλη επιτυχία του Spider-man ως κόμικ σούπερ-ήρωα έγκειται στο πόσο έντονα μπορεί ο αναγνώστης να ταυτιστεί μαζί του, μιας και είναι μακράν από τους πιο ανθρώπινους και «καθημερινούς» χαρακτήρες που συναντά κανείς πίσω από τις χάρτινες σουπερηρωικές μάσκες. Πράγμα που η υψηλού προϋπολογισμού μεταφορά του στο κινηματογραφικό πανί βασικά μοιάζει να σέβεται. Για την ακρίβεια, ο Sam Raimi, όπως φάνηκε και από τις δύο επιτυχημένες συνέχειες, δείχνει απολύτως πρόθυμος να ασχοληθεί εκτενώς με την προσωπικότητα του ήρωα, ώστε να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά του.

Από την άλλη, η επιλογή του David Koepp για να γράψει το σενάριο αποδείχθηκε παντελώς άστοχη. Δεν είναι η μοναδική φορά που παρατηρείται ολική έλλειψη επαφής του συγκεκριμένου σεναριογράφου με τους ήρωές του… Οι σχηματικοί χαρακτήρες, οι σεναριακά αυθαίρετες ερωτικές εξελίξεις, οι παιδιάστικες σε βαθμό γελοιότητας ατάκες και γενικώς η απλοϊκότητα του σεναρίου δεν βοηθιούνται μεν από την παλιομοδίτικη λιτότητα που χαρακτηρίζει τον Raimi, ο διάσημος σκηνοθέτης όμως επιδεικνύει την απαιτούμενη ωριμότητα ώστε να σώσει την κατάσταση.

Οι σκηνές δράσης είναι καλογυρισμένες και εντυπωσιακές, όπως και το εμφανώς πολύ καλά μελετημένο «πέταγμα» του Spider-man με τους ιστούς του πάνω από την πόλη, που κλέβει κατά τη γνώμη μου την παράσταση.

Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση του καστ –ιδίως όσον αφορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, μιας και δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, πριν τον δει, τον Tobey Maguire ως Spider-man. Περιέργως, το γεγονός πως ο εικοσιεπτάχρονος τότε (όλοι οι ηθοποιοί είναι πολύ μεγάλοι για τους ρόλους τους, παρεμπιπτό- ντως) Maguire δεν ταιριάζει για την ενσάρκωση του γνωστού ήρωα προσθέτει στον χαρακτήρα του την αίσθηση ότι είναι ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος, στη θέση του οποίου θα μπορούσε κατά τύχη να βρίσκεται οποιοσδήποτε –προφανώς σε αυτό πόνταρε ο Raimi. Ο Willem Dafoe, από την άλλη, στον ρόλο του Green Goblin, μοιάζει να το έχει πάρει τελείως στην πλάκα. Μοναδική σίγουρα απόλυτα εύστοχη επιλογή είναι αυτή του J. K. Simmons, που υποδύεται τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας Daily Bugle, έναν (κωμικό) ρόλο που του πάει γάντι και είναι μάλιστα πολύ κοντά στον αντίστοιχο των κόμικς.

Συνολικά, το φιλόδοξο κινηματογραφικό εγχείρημα που φέρει τον τίτλο του Spider-man είναι υπερβολικά παιδικό και απλοϊκό σε σχέση με ό,τι θα περίμενε ένας φαν του πολυαγαπημένου χάρτινου ήρωα.

Πριν το 2002, την μεταφορά του λέγεται πως είχε αναλάβει ο James Cameron, κάτι που δεν προχώρησε, τελικά. Είμαι πολύ περίεργος πώς θα έμοιαζε ο δικός του Spider-man…

Βαθμολογία: 2/5