Amour / Αγάπη (2012)

Αγάπη. Δε θα μπορούσε πιο αντιπροσωπευτικός τίτλος να συνοδεύει μία από τις πιο προσιτές και ανθρώπινες ταινίες του Michael Haneke, από μία τόσο σαφή, απλή και στην πραγματικότητα συγκλονιστικής βαρύτητας λέξη. Γιατί η ταινία του γερμανού δημιουργού είναι ακριβώς αυτό, η αγάπη στην δυνατότερη, την πιο αυθεντική της –αλλά διόλου ευχάριστη- μορφή, όταν δοκιμάζεται ανηλεώς από τον τρόμο της ανθρώπινης ανημπόριας και ταπείνωσης και την τελική, επώδυνη πορεία προς το αναπόφευκτο.

Η απλότητα του τίτλου αντικατοπτρίζεται πλήρως στο φιλμ. Αυστηρά εντός τεσσάρων τοίχων, μεστό από ουσιαστικές σιωπές και αργά, σταθερά μονοπλάνα, διεισδύει άκρως αποτελεσματικά στην συνταρακτικά ρεαλιστική πραγματικότητα του ηλικιωμένου ζευγαριού. Και είναι αυτή η αφοπλιστική λιτότητά του που, σε τελική ανάλυση, το καθιστά τόσο ειλικρινές και σαφές και του εξασφαλίζει τη διαχρονικότητά του.

Με την σφραγίδα του Haneke να είναι εμφανής, αλλά να διακρίνεται όσο ποτέ από (σκληρό, μα εξαιρετικά ανθρώπινο) συναίσθημα και τρυφερότητα, η «Αγάπη» αποτελεί τον απόλυτο ύμνο σε αυτό που δηλώνει ο τίτλος της, αλλά και στην ίδια τη ζωή και το δρόμο προς το τρομακτικό –όμως τόσο λυτρωτικό- τέλος. Εκπληκτικής δύναμης σκηνές που χαράζονται στη μνήμη, διάλογοι και συναισθήματα που ακολουθούν το θεατή μετά την προβολή, αριστουργηματικές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές, ομολογουμένως ειδικά από την Emmanuelle Riva, αλλά και μια εξαιρετική, σχετικά μικρής διάρκειας συμμετοχή από την Isabelle Huppert, υπαρξιακοί προβληματισμοί και στ’ αλήθεια βαθιά συγκίνηση αποτελούν ενδεικτικά κάποια από τα πιο αξιέπαινα στοιχεία αυτής της συγκλονιστικά ειλικρινούς ταινίας-εμπειρίας, που, για του λόγου το αληθές, δεν περιγράφεται με λόγια. Φαντάζει παντελώς ισχνός και αχρείαστος ο οποιοσδήποτε σχολιασμός πέρα από την προτροπή να την δείτε. Γιατί –δίχως εξαιρέσεις- σας αφορά πραγματικά.

Βαθμολογία: 5/5